Wizerunek polityka w III RP: kreacja, instrumentarium, kompetencje komunikacyjne
| dc.contributor.author | Zaręba, Agnieszka | |
| dc.date.accessioned | 2022-06-01T11:27:28Z | |
| dc.date.available | 2022-06-01T11:27:28Z | |
| dc.date.issued | 2011 | |
| dc.description.abstract | Celem publikacji jest analiza wizerunku polityka - lidera partii politycznej, startującego zarówno w wyborach prezydenckich, jak i parlamentarnych. Okres analizy trwa od początku lat 90. do 2005 roku. Kreowanie wizerunku jest zjawiskiem sytuującym się na pograniczu dwóch dziedzin wiedzy praktycznej: marketingu politycznego oraz public relations. Praktyka kreowania wizerunku wykorzystuje narzędzia marketingu politycznego, natomiast nie ogranicza się jedynie do okresu kampanii wyborczej. Jako przedmiot analizy potraktowano kreowanie wizerunku polityka, w szczególności lidera partii politycznej, jednakże nie ograniczono procesu ramami czasowymi kampanii wyborczej. Przyczyniły się do tego dwa procesy zachodzące w polskiej polityce: jej mediatyzacja oraz personalizacja. Do analizy zostali zakwalifikowani następujący liderzy: Leszek Balcerowicz, Włodzimierz Cimoszewicz, Jarosław Kaczyński, Lech Kaczyński, Tadeusz Mazowiecki, Andrzej Lepper, Leszek Miller , Andrzej Olechowski, Waldemar Pawlak, Jan Maria Rokita, Donald Tusk. Głównym celem analizy było zbadanie zjawiska kreowania wizerunku lidera partii politycznej, jego typów, określonych również jako strategie wizerunku polityka. Podjęto próbę ich zdefiniowania poprzez przypisanie do określonego typu - określonego zestawu cech politycznych oraz osobowych. Niezwykle interesujące wydawało się zweryfikowanie, w jakim stopniu teoretycznie sformułowane zespoły cech odpowiadały rzeczywistym zestawom cech wizerunków politycznych i osobowościowych poszczególnych liderów partii politycznych. Teza pracy dotyczyła wizerunku lidera partii politycznej, który stał się jednym z wyznaczników pozycji polityka na scenie politycznej. Kreacji właściwego wizerunku służyły poszczególne instrumenty oraz dopracowane kompetencje komunikacyjne. Każdy badany wizerunek lidera partii politycznej został zanalizowany ze względu na strategię wizerunku (typ wizerunku), wybrane instrumentarium (książki, publikacje w kolorowej prasie, spektakle medialne, reklamę polityczną) oraz kompetencje komunikacyjne. W pracy wykorzystano w szczególności analizę źródeł oraz analizę treści. Praca składa się z czterech rozdziałów. Pierwszy poświęcony został teoretycznym podstawom wizerunku polityka (definicje i komponenty wizerunku) oraz uwarunkowaniom i samemu procesowi kreowania wizerunku. | pl |
| dc.identifier.isbn | 978-83-7338-624-2 | |
| dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/20.500.12153/3079 | |
| dc.language.iso | pl | pl |
| dc.publisher | Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego | pl |
| dc.subject | wizerunek polityka | pl |
| dc.subject | komunikacja polityczna | pl |
| dc.subject | III RP | pl |
| dc.subject | marketing polityczny | pl |
| dc.title | Wizerunek polityka w III RP: kreacja, instrumentarium, kompetencje komunikacyjne | pl |
| dc.type | info:eu-repo/semantics/book | pl |