Artykuły naukowe (WNH)

Permanent URI for this collection

https://hdl.handle.net/20.500.12153/82

Browse

Browsing Artykuły naukowe (WNH) by Issue Date

Filter results by year or month
Now showing 1 - 20 of 522
  • Item
    Experimente mit dramatischen Konventionen in Peter Handkes Sprechstücken
    (Towarzystwo Naukowe KUL, Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 1998) Tomczuk, Dorota
    Artykuł dotyczy twórczości dramatycznej Petera Handkego, pisarza austriackiego, który zasłynął w połowie lat sześćdziesiątych przede wszystkim jako twórca Publikumsbeschimpfung, „sztuki mówionej” (Sprechstück), rozbijającej wszelkie kanony sztuki teatralnej. W artykule zanalizowane zostały poszczególne elementy „sztuk mówionych” Handkego, relacje między sztukami tego autora a dramatem klasycznym oraz intencje dramatopisarza zawarte w utworach i wynikające z zastosowania nowatorskich chwytów technicznych i językowych. Autorka podjęła próbę opisu teatralnej metody Handkego poprzez wnikliwą analizę poszczególnych elementów techniki pisarza, a także odniesienie do literatury badanego przedmiotu. Końcowa część artykułu poświęcona jest recepcji sztuk Handkego przez publiczność, krytyków literackich oraz pisarzy. Przedstawione tu tak pozytywne, jak i negatywne poglądy na temat nowatorstwa sztuk tego pisarza pozwalają ocenić miejsce Handkego we współczesnej literaturze.
  • Item
    „Der gute Ort in Weißensee” Jürgen Rennerts − Zeugnis für das Aufblühen und die Vernichtung der jüdischen Kultur in Berlin
    (Towarzystwo Naukowe KUL, Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 1999) Dubrowska, Małgorzata
    Głównym celem artykułu jest ukazanie, na podstawie albumu wydanego w 1987 roku w NRD, dwustuletniej prezencji kultury żydowskiej w Niemczech i jej całkowitej zagłady w czasach narodowego socjalizmu. Na album składają się teksty filozoficzne i literackie wybitnych filozofów, pisarzy i poetów pochodzenia żydowskiego piszących po niemiecku oraz zdjęcia z niszczejącego cmentarza żydowskiego w Berlinie-Weißensee, jednej z największych nekropolii żydowskich w Europie. Autorka opisuje także sytuację Żydów po Holocauście w NRD, której przywódcy nie utrzymywali kontaktów z Izraelem, a obecność Żydów w NRD była konsekwentnie przemilczana. W tym kontekście autorka wyjaśnia, jak mogło dojść do wydrukowania w NRD książki, która w znacznym stopniu przyczynia się do pojednania niemiecko-żydowskiego.
  • Item
    Jüdinnen auf Wanderschaft. Frauengestalten im literarischen Schaffen Barbara Honigmanns
    (Towarzystwo Naukowe KUL, Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2000) Dubrowska, Małgorzata
    Barbara Honigmann. urodzona w 1949 r. w Berlinie Wschodnim, należy do drugiej generacji niemieckich Żydów, którzy zdecydowali się osiedlić po wojnie w kraju, w którym narodził się zbrodniczy plan całkowitej eksterminacji narodu żydowskiego. W swej twórczości literackiej (zbiór opowiadań Roman von einem Kinde, powieści Eine Liebe aus nichts i Soharas Reise) przedstawia ona - na podstawie losów trzech żydowskich kobiet - własne życie, które jest zupełnie nietypowe dla jej przodków, zasymilowanych Żydów niemieckich. Bohaterki tekstów Honigmann, podobnie jak i sama autorka, wybierają inną drogę: odnajdują siebie w religii i tradycji żydowskiej.
  • Item
  • Item
    The Syntax of Old English Experiencer Verbs
    (The Linguistic Association of Finland, 2002) Charzyńska-Wójcik, Magdalena
    The paper offers a new classification of the syntactic frames of Old English Experiencer verbs can appear in. The characteristics of individual construction types seen against the background of the variance exhibited by individual verbs found in them allows us to propose that the fifteen different attested structures are in fact variants of three basic types. The discussion reveals that OE clausal arguments are Case-marked in the same way as NP arguments. A further observation is that OE lexicon is relatively insensitive to category distinctions but sensitive to Case.
  • Item
    Przemiany pierwotnych wierzeń dotyczących świata umarłych w Biblii hebrajskiej na tle wierzeń bliskowschodnich
    (Towarzystwo Naukowe KUL, Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2003) Münnich, Maciej
    The author of the article describes two basic conceptions of the biblical world of the dead. The first of them, emphasized in traditional articles, perceives Szeol as a gloomy, dark and passive world. On the other hand, the second one gives the dead more activity and knowledge. This latter conception is derived from old Syro-Cananite beliefs. The author thinks that it was gradually replaced by the passive image of the other world accepted in the orthodox Yahwistic circles. It only survived in folk beliefs. However, after the catastrophes of the years 722 and 586 and in the face of the crisis of the traditional teaching about mundane retribution in the Hellenistic times, the beliefs − pushed to the margin − were used in the formation of the new conception of resurrection. Hence the sources of resurrection may be looked for in the old pagan beliefs of Syro-Canaan, whereas Yahwisn's consistent, rigid images of the world of the dead disappeared along with the Sadducees.
  • Item
    Próby wznowienia stosunków dyplomatycznych między Stolicą Apostolską a Rosją w latach 1887-1888
    (Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy, 2003) Barańska, Anna
    Sytuacja prawna i możliwości działania Kościoła katolickiego na ziemiach polskich w XIX wieku zależały od polityki władz zaborczych. Broniąc hierarchii i wiernych, Stolica Apostolska wielokrotnie uciekała się do interwencji drogą dyplomatyczną. Najbardziej skomplikowane i burzliwe były relacje pomiędzy Rzymem a Rosją. W 1877 r. doszło do formalnego zerwania stosunków dyplomatycznych, a działająca przy Watykanie od 1817 r. legacja rosyjska została zlikwidowana. W trosce o los Kościoła w państwie carów nowo wybrany papież Leon XIII zainicjował nieoficjalne rozmowy z dyplomacją rosyjską. Doprowadziły one do podpisania w 1882 r. porozumienia, regulującego podstawowe dla Kościoła polskiego kwestie (ilość diecezji, nominacje biskupów, status seminariów duchownych, odwołanie nadzwyczajnych rozporządzeń przeciw duchowieństwu katolickiemu). Gdy w następnych latach stało się jasne, że strona rosyjska nie przestrzega warunków porozumienia, Stolica Apostolska podjęła kolejną próbę nieoficjalnych negocjacji. Ich głównym celem było przywrócenie przedstawicielstwa Rosji przy Watykanie. Leon XIII i jego współpracownicy wierzyli, że nawiązanie zerwanych stosunków dyplomatycznych wpłynie na złagodzenie antykatolickiej polityki władz rosyjskich, a w każdym razie umożliwi dyplomacji watykańskiej szybszą i skuteczniejszą interwencję. W styczniu 1887 r. w Wiedniu zainicjowana została seria nieoficjalnych spotkań pomiędzy ambasadorem rosyjskim Aleksym Łobanowem i nuncjuszem apostolskim Serafinem Vannutelli, a następnie Luigim Galimberti. Strona rosyjska konsekwentnie odrzucała propozycje przywrócenia legacji przy Watykanie, godząc się co najwyżej na wydelegowanie do Rzymu reprezentanta o charakterze półurzędowym. W toku negocjacji poruszane były również inne kwestie sporne, jak wolność korespondencji między papieżem a biskupami, próby wprowadzenia języka rosyjskiego do nabożeństw katolickich, „polskie wpływy” w Watykanie i „mieszanie polityki z religią” przez Polaków. W czerwcu 1887 r. nuncjusz Galimberti otrzymał z Sekretariatu stanu wykaz zarzutów dotyczących polityki władz carskich wobec Kościoła katolickiego już po podpisaniu porozumienia z 1882 r. Za pośrednictwem ambasady rosyjskiej w Wiedniu udało się dokument ten przekazać do Petersburga, jednak w złagodzonej wersji i drogą nieoficjalną. Ostra reakcja przedstawicieli rządu rosyjskiego oraz niedyskrecje prasowe dotyczące stanu rokowań doprowadziły do ich zawieszenia w październiku 1887 r. Na rozpoczęcie i przebieg rozmów w Wiedniu istotny wpływ wywierała sytuacja polityczna w Europie, w której sprzymierzona z Rosją Francja zaczynała rywalizować z sojuszem niemiecko-austriacko-włoskim o moralne poparcie papiestwa. Wpływ ten uwidocznił się zwłaszcza w nieoczekiwanym finale rokowań. W marcu 1888 r. prawdopodobnie pod wpływem nacisków francuskich, car Aleksander III wydelegował do Rzymu Aleksandra Izwolskiego, aby nawiązał bezpośrednie rozmowy z Sekretariatem stanu. Dyplomata ten pozostał już przy Watykanie, a w 1894 r. został mianowany ministrem rezydentem.
  • Item
    Obraz przyrody w średniowiecznej niemieckiej liryce dworskiej oraz w Księdze natury Konrada von Megenberga
    (Towarzystwo Naukowe KUL, Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2004) Dubrowska, Małgorzata
    On selected examples the author analyzes the concept of nature in the medieval court poetry. German medieval court lyric poetry, identified with love poetry, being the only phenomenon of its kind in the history of literature, surprises one with multitude of forms and themes. Although the motif of nature does not constitute its essence, it still remains its complement, for the image of nature sketched by the poets that emerges from the court poetry is the background of thoughts about love. The article about the image of nature in Konrad von Megenburg's Buch der Natur makes the reader familiar with the first attempt at systematizing the nature written in German.
  • Item
    Biblijny kult węży — próba interpretacji
    (Uniwersytet Warszawski, 2004) Münnich, Maciej
    The Author attempts to establish who was supposed to be symbolized by the bronze snakes mentioned in the Bible (Lb 21,4-9; Krl 18,4). As the context suggests healing functions, one can assume that the snakes represented a god (or deities) governing an illness, particularly a disorder resultant from snakebite. Both passages mentioned above stem from old, pre-exodus traditions, from times when the Hebrew monotheism was not yet fully developed. During that period, it is more appropriate to talk of the dominating position of Yahweh in the national pantheon of Israel (although some scholars disagree, and point, for instance, to the cult of Baal), or of monolatry. It seems then, that originally the snakes did not symbolize Yahweh. Unfortunately, because the texts in question were reedited to conform with monotheistic requirements, it is not possible, without additional data, to establish with whom were the bronze snakes to be associated with originally. Here, archaeology comes to our aid. Statuettes of such snakes are relatively common findings in the Canaan. They were found in Megiddo, Tel Mevorakh, Hazor, Shechem, Timna’ and Gezer. Their dating stretches from the break of the seventeenth and sixteenth to the beginning of the tenth century B.C. Nearly all the findings of this sort clearly point to the religious character of the bronze snakes. Obviously, the Canaan snakes were not related to the cult of Yahweh, but unfortunately, there is no written source which would allow us to link them with a specific deity. The ambiguity of the snake symbolism in the ancient Middle East only aggravates the problem. The snakes are normally related to fertility deities (both male and female), with the forces of the mythical aquatic primeval chaos, or with demons. Snakes appear also as guardians of water sources, as the symbol of infinity, or wisdom. But it seems that both in the case of the Canaan and Biblical bronze effigies of snakes one deals with a healing deity. The Phoenician-Punic god Eshmun, the chief deity of Sidon identified by the Greeks with Asklepios, seems to be the most appropriate determination. But Eshmun only very rarely appears in sources from the second millennium B.C., and has not been associated with snakes. Hence, the conjecture that Biblical and Canaan snakes symbolize another god, namely Horon, seems more plausible. Horon was a minor, chthonic deity of the Syro-Canaan region, ruling various evil forces, such as demons and snakes. In Ugaritic texts he appears in incantations, or in pleadings for healing in cases such as snakebite. His name can also be found on amulets. In mythological texts Horon is rarely to be found, and if so, usually as a dangerous and unsafe god. The attitude towards Horon and the cult of bronze snakes changed in ancient Israel in accord with the transformation of its religion. Initially, there was room in the Hebrew pantheon, headed by Yahweh, for Horon and his snakes. Perhaps the snake cult in pre-Davidic Jebusitic Jerusalem was related to Horon? This would also explain the presence of Nechushtan in the Yahweh temple of Jerusalem. But, with the development of monolatry in Israel, the cult of snakes was disposed of, together with the cults of Asherah and Baal. From the times of King Hezekiah the Jerusalem temple was to be devoted exclusively to Yahweh. Finally, after the return of the Israelites from the captivity, monotheism ruled out the existence of other deities completely, thus also their cults. Nevertheless, the remnants of the ancient tradition of the snake cult were so deeply rooted that during the reediting of the individual books of the Bible equivocal references to bronze snakes were not removed. It was only assumed in the monotheistic interpretation that the snakes represented the healing power of Yahweh himself.
  • Item
    Rękopiśmienny antyfonarz płocki z XIV wieku (Muzeum Diecezjalne w Płocku, B.S.)
    (Ośrodek Archiwów, Bibliotek i Muzeów Kościelnych KUL, 2005) Wiśniewski, Piotr
    Neben den Büchern mit liturgischen Texten und notierten Gesängen, die für den Musikwissenschaftler interessant sind, gibt es die besonders im Mittelalter verbreiteten Antiphonäre in denen sich die Vielfalt der liturgischen und musikalischen Traditionen widerspiegelt. Unser Buch - Antiphonar ms. b. s. - dient der Vorbereitung der Liturgie in der Kathedrale in Plock; es befaßt sich ausführlich mit der Zelebration des Stundengebets und bringt Informationen über das Feiern von Andachten. Der Kodex befindet sich zur Zeit im Diözesanmuseum in Plock. Diese Handschrift zählt zusammen 73 Blätter im Format 560 mm x 380 mm. Der Kodex wurde in zwei zerstörte Bretter eingebunden. Aufgrund der Informationen, die innerhalb des Buches stehen, hat man festgestellt, dass der Kodex nochmals im Jahre 1509 eingebunden wurde. Diese Handschrift trägt die Spuren der Beschädigungen in Form von Löchern, Verschmutzungen usw. Der Kodex besitzt aktuell eine Miniatur. Am wahrscheinlichsten besaß er mehrere Miniaturen, weil einige Seiten die Spuren der mechanischen Beschädigungen tragen. Das könnte bedeuten, dass es schon früher Miniaturen gegeben hat. Dieser Kodex wurde durch die kaligraphische Textur geschrieben. Die Texte sind aus dem Heiligenkalender des Monats November entnommen. Der Kodex nennt 10 Heilige. Das bedeutet, dass im Plocker Dom folgende Offizien gesungen wurden: Am 11. November zu Ehren des hl. Martinus, am 13. November zu Ehren des HI. Briccius, am 19. November zu Ehren der HI. Elisabeth, am 22. November zu Ehren der HI. Cecilie, am 23. November zu Ehren des HI. Clementis, am 24. November zu Ehren des HI. Chrisogoni, am 25. November zu Ehren der HI. Katharine und am 29. November zu Ehren der HI. Saturnini, Maurii und Darie. Dieser Kodex war sehr wahrscheinlich einer von vielen Büchern, die während der Liturgie im Dom benutzt wurden. Die Plocker Büchersammlung kennt heute kein ähnliches Exemplar über die Offizien anderer Monate. Dieses Buch zeigt, dass das feierliche Stundengebet im Dom zu Plock das ganze Jahr über gesungen wurde.
  • Item
    Categorial heterogenity: Old English determiners
    (Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, 2007) Bartnik, Artur
    This paper examines the syntactic properties of two structures illustrated in (1) and (2): 1) his þone readan gim // his the red gem // ‘his red gem’ / (coblick,HomU_18_[BlHom_1]:9.125.121), 2) þæs his cwides // that his saying // ‘that saying’ / (coblick,LS_17.1_[MartinMor[BlHom_17]]:215.79.2742). Example (1) features a possessive – determiner sequence, which is characterized by the obligatory occurrence of both an adjective and simple determiners of the paradigm se/seo/þæt (Mitchell 1985: §103-112). The reversed order (determiner – possessive) does not display such restrictions. In particular, the adjective is optional and compound determiners (þes/þeos/þis) are also licit in these sequences, as shown in example (2). The analysis proposed in this paper accounts for these facts by assuming that Old English determiners are not a homogeneous group because they combine both adjectival (specifier) and pronominal (head) properties.
  • Item
    Psalm responsoryjny w liturgii mszalnej
    (Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, 2007) Wiśniewski, Piotr
    Auf die erste Lesung folgt der Antwortpsalm (Graduale), der ein wesentliches Element des Wortgottesdienstes ist. Der Antwortpsalm geht auf den ältesten christlichen Gesang zurück: Schon im 4. Jh. wurde ein zum Inhalt der Lesungen passender Psalm von einem Sänger vorgetragen, auf den die Gemeinde mit einem Kehrvers antwortete. Seinen eigentlichen Ursprung hat der gesungene Antwortpsalm im jüdischen Synagogengottesdienst. Der Psalmsänger singt am Ambo oder an einem anderen geeigneten Platz die Psalmverse. Der Antwortpsalm soll in der Regel gesungen werden. Dafür gibt es venigstens vier Möglichkeiten: a capite, a latere, modus directus, graduale. Meistens singt man mit oder ohne Kehrvers. Bei der Form mit Kehrvers trägt der Psalmist die Verse des Psalms vor, und die ganze Gemeinde antwortet mit dem Kehrvers. Diese Form ist nach Möglichkeit vorzuziehen. Bei der Form ohne Kehrvers wird der Psalm gesungen, ohne daß die Gemeinde dazwischen mit dem Kehrvers antwortet, und zwar entweder nur vom Psalmisten, dem die Gemeinde zuhört, oder aber von allen gemeinsam. Für den Gesang kann man statt des im Lektionar vorgesehenen Psalmes auch das Graduale aus dem Graduale Romanum oder den Antwortbeziehungsweise Hallelujapsalm aus dem Graduale Simplex in der jeweils angegebenen Form wählen. Der Antwortpsalm ist liturgisch und pastoral von großer Bedeutung. Er ist ein wesentliches Element des Wortgottesdienstes. Deshalb müssen die Gläubigen immer neu unterwiesen werden, wie das Wort Gottes in den Psalmen zu verstehen ist und wie man die Psalmen zum Gebet der Kirche macht.
  • Item
    Kilka uwag o życiu i twórczości malarskiej Bohdana Kelles-Krauzego
    (Towarzystwo Naukowe KUL; Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2007) Błotnicka-Mazur, Elżbieta
    Artykuł prezentuje najważniejsze fakty z życia Bohdana Kelles-Krauzego (1885-1945), zapomnianego przez badaczy architekta i malarza, ważnej postaci w środowisku artystycznym międzywojennego Lublina. Autorka wyróżnia najważniejsze etapy stylistyczne jego twórczości malarskiej, która była jego wielką pasją, uprawianą jednak na uboczu zawodowych obowiązków. To pierwsza publikacja autorki uwzględniająca wyniki jej badań nad monografią Krauzego, w ramach przygotowywanej rozprawy doktorskiej.
  • Item
    Polityczno-społeczne uwarunkowania salezjańskiej działalności wychowawczo-duszpasterskiej w republikach Związku Radzieckiego po 1945 roku
    (Wydawnictwo KUL, 2007) Żurek, Waldemar Witold
    Die Kirche als Gemeinschaft des Volkes Gottes nimmt immer wieder in Erwägung ihre Präsenz in der Welt und die erfolgreiche Verkündigung des Evangeliums, für die der Mut und der verantwortungsvolle Einsatz vieler Glaubensapostel als Halt und Inspiration gelten. Nicht selten mussten diese Glaubensverkündiger, oft schwierigen zeitgemäßen Umständen ausgesetzt, unter Beistand des Heiligen Geistes auch das Kreuzopfer auf sich nehmen. Diesem Opfer mussten sich auch die polnischen Salesianer preisgeben, die weiterhin auf den, ihnen schon fremd gewordenen, ehemaligen polnischen Gebieten ausharren wollten. Nach dem zweiten Weltkrieg hat Polen die von der Sowjetunion annektierten Ostgebiete verloren. Demzufolge hatten die den dortigen zwei Provinzen angehörenden (Hl. Stanislaus Kostka-Privinz und Hl. Jacek-Hyazinth-Provinz) Salesianer, 11 Ordenshäuser einbüssen müssen. Nachdem die meisten dortigen Polen zur so genannten Repatriierung gezwungen wurden, was Aussiedlung nach nunmehr kommunistisch regierten Polen bedeutete, sind 11 Salesianer in der Fremde geblieben, darunter 9 aus eigenem Willen. Die letzteren, taten dies um die dort weiterhin lebenden Katholiken, hauptsächlich Polen, seelsorglich zu betreuen. Diese Leute mussten doch im kommunistischen Staat wohnen, wo Religion und Kirche einer unablässigen Verfolgung unterzogen waren und der Glaube aus den Herzen und Gemütern mit allen Mitteln ausradiert sein sollte. Aus dem Wilnaer Gebiet (Litauische Sozialistische Räterepublik), wo sich bis 1945 der Seelsorgeeinsatz der Salesianer konzentrierte, wurde er nunmehr auf andere Sowjetische Republiken ausgeweitert, nämlich: Weißrussland, Ukraine, Moldawien. In den Jahren ihrer Seelsorge auf dem Gebiet der Sowjetunion blieben die dortigen Salesianer im Kontakt mit den Ordensbrüdern und Vorgesetzten in der polnischen Heimat. Kein einziger hat seine Pfarrkinder verlassen. Durch schwere Arbeit, Krankheiten und Nöte abgerieben, unter ständigem Druck der gottlosen Gesetzgebung lebten sie und starben in der Fremde als wahrhafte Apostel Christi, Zeugen der Kirche. Sie erwarten dort auf die allgemeine Auferstehung von den Toten.
  • Item
    Alexandre Lenoire i jego Musée des Antiquités et Monuments Français
    (Wydawnictwo KUL, 2007) Białonowska, Magdalena
    Die letzten beiden Jahrzehnte des 20. Jahrhunderts zeichneten sich durch eine Entwicklung der Mediävistik aus, d.h. zahlreicher Untersuchungen zum Thema der Geschichte des Interesses am Mittelalter. In diesem Zusammenhang lohnt es sich, die Geschichte des Musée des Antiquités et Monuments Francais sowie die Silhouette seines Gründers Alexandre Lenoir auf dem Hintergrund des Interesses an der mittelalterlichen Kultur in der zweiten Hälfte des 18. und im 19. Jahrhundert in Frankreich zu erwähnen. Der französische Museologe, Schriftsteller und Archäologe Alexandre Lenoir (1761-1839) gründete 1796 das Musée des Monuments Francais in Paris, in dem er die vor dem revolutionären Vandalismus geretteten Objekte ausstellte. Ein Viertel von ihnen stammten aus der Zeit des Mittelalters. Das war das erste Museum, welches Werke der vorher völlig verkannten mittelalterlichen Kunst ausstellte. Zweifellos hat diese Institution eine bedeutsame Rolle bei der Weckung und Entwicklung des Interesses an der Kultur des Mittelalters und ihrer Erforschung gespielt. Außerdem kam dort zum ersten Mal eine Ausstellung in chronologischer Ordnung zur Anwendung, was damals ein völliges Novum darstellte, deren Autor A. Lenoir selbst war. Im Musée des Monuments Francais wurden ausschließlich Werke der französischen Kunst ausgestellt. In diesem Sinne trug es zur Weckung des national-historischen Bewusstseins in Frankreich bei und bildete einen Gegensatz zum Musée du Louvre, das einen gesamteuropäischen und universalen Charakter besaß. Das Wirken von A. Lenoir und seines Musée des Monuments Francais weckte von Anfang an ein starkes Interesse. Zu seinen Befürwortern gehörten u.a. F. Guizot, G. P. de Barante, A. Thierry, J. Michelet, F. Arago und L. Courajod. Dagegen traten als Gegner u.a. A. Quatremčre de Quincy, F. Chateaubriand, L. P. Deseine und E. Viollet-le-Duc in Erscheinung. Die scharfe Kritik an A. Lenoirs Wirken führte1816 zur Schließung des Musée des Monuments Francais. Obwohl das Musée des Monuments Francais nur 20 Jahre lang existierte, beeinfl usste es die Entwicklung der im 19. Jahrhundert entstehenden Kunstmuseen sowie die Gestalt der Privatsammlungen. Die wichtigste davon war die Kollektion von A. du Sommerand, die 1843 zum Musée des Thermes et de l´Hotel de Cluny umgestaltet wurde (kurz Musée de Cluny genannt), welches als der natürliche Erbe des Museums von A. Lenoir galt.
  • Item
    Przegląd bibliograficzny
    (Wydawnictwo KUL, 2007) Hamryszczak, Artur Paweł; Kiper, Daniel; Skrzyniarz, Ryszard
  • Item
    „Ein kleiner dicker Berliner, der mit der Schreibmaschine eine Katastrophe aufhalten wollte“ – Kurt Tucholskys Verhältnis zu seiner Heimatstadt
    (Towarzystwo Naukowe KUL, Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2008) Tomczuk, Dorota
    Autorka zajmuje się analizą wybranych utworów Kurta Tucholsky’ego w aspekcie jego krytyki społecznej oraz krytyki kultury. Analiza, poprzedzona zwięzłym przedstawieniem tła historyczno-literackiego i odniesieniami do biografii Tucholsky’ego, dowodzi, że obraz Berlina wyłaniający się z dzieł omawianego autora, jak również jego jawnie wyrażana niechęć do rodzinnego miasta stanowią tak wyraz jego krytycznej postawy, jak i charakterystyczną cechę stylu pisarskiego.
  • Item
    Świat umarłych w wyobrażeniach biblijnych środowisk mądrościowych
    (Ewangelikalna Wyższa Szkoła Teologiczna, 2008) Münnich, Maciej
    In Biblical research it is generally accepted that Yahweh is the Lord of all the World, including the netherworld. However, a careful analysis of the Biblical text can show some cracks in such a picture. These cracks are visible in some sapiential Biblical works (Jb 7:21; Ps 88:6). They are an effect of the removal of Yahweh from the impure sphere of the dead. Such a process had already begun before the Exile, but the apogee was after the return from Babylon. In addition it was a time when the principle of temporal retribution was shaken, but divine justice could not be moved beyond the grave because the concept of resurrection had not yet appeared.
  • Item
    The structural location of Case Phrase (KP) in Old English
    (Towarzystwo Naukowe KUL, Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2008) Bartnik, Artur
    Artykuł omawia strukturę frazy przypadka (KP) w języku staroangielskim w ujęciu generatywnym. Zamiast jednak analizy przypadka jako cechy, zgodnie z wczesnymi założeniami Programu Minimalistycznego Noama Chomsky’ego, autor podejmuje próbę analizy tego elementu jako samodzielnej projekcji funkcjonalnej (KP). Autor rozważa trzy możliwości: w pierwszym przypadku projekcja funkcjonalna KP umieszczona jest nad frazą określnika (DP); w drugim podejściu KP znajduje się pod frazą określnika; w trzecim wreszcie – fraza KP jest połączona w jedną całość z DP. Aplikacja danych z języka staroangielskiego pokazuje, że jedynie ostatnia możliwość jest w stanie wyjaśnić dane w zadowalający sposób. W związku z tym postulowanie frazy przypadka jako samodzielnej projekcji funkcjonalnej jest zbędne.
  • Item
    Walka z Kościołem Katolickim w ZSRR w latach 20. XX wieku ze szczególnym uwzglęgnieniem opodatkowania obiektów kultu
    (Wydawnictwo KUL, 2008) Kukharenko, Bohdan
    Der Artikel präsentiert dem Leser die Geschichte der Verfolgungen der katholischen Kirche in der UdSSR in der Zeit von 1917 bis 1941. Der wichtigste Gesichtspunkt, in dem sich dieser Beitrag positiv von anderen unterscheidet, besteht darin, dass hier zum ersten Mal im wissenschaftlichen Verkehr in Polen einzigartige Archivmaterialien berücksichtigt wurden. Der Autor stellt die These auf und beweist sie überzeugend, dass die Schaffung des staatlichen Apparates und das Überleben des kommunistischen Regimes nur auf Kosten der religiösen Organisationen möglich war. Dieser neue Blick auf die Repressionen ermöglicht es, das Zusammenfallen entsprechender Initiativen der Machthaber mit den „Fünfjahresplänen” zu erkennen. Der Autor zeigt, das die Industrialisierung des Landes in den dreißiger Jahren des 20. Jahrhunderts ohne die Expropriation von Metall in Form der Kirchenglocken nicht möglich gewesen wäre, obwohl diese Tradition in Russland eine lange Geschichte besitzt. Die Aufwertung des ökonomischen Faktors neben den ideologischen Prämissen eröffnet eine neue Sicht auf die Geschichte der Kirche. Das Material aus dem Staatsarchiv der Russischen Föderation, auf das sich der vorliegende Artikel stützt, ist außerordentlich wertvoll. Es zeigt die Situation in der Hauptstadt und veranschaulicht die Reaktion der örtlichen Machthaber auf die staatlichen Dekrete. Die vielfältigen Abweichungen von der Regel sowie eine Tabelle der Steuern, die der Klerus zu zahlen hatte, bilden ein Novum, das es im wissenschaftlichen Verkehr bisher so noch nicht gegeben hat.