Wydawnictwo KUL / The Publishing House of the Catholic University of Lublin

Permanent URI for this community

https://hdl.handle.net/20.500.12153/271
Wydawnictwo KUL powstało w marcu 2002 roku w miejsce Redakcji Wydawnictw KUL, która z Uczelnią związana była od 1957 roku. Kontynuując działalność wydawniczą RW KUL, publikuje dzieła naukowe: monografie, rozprawy doktorskie i habilitacyjne z zakresu teologii, filozofii, humanistyki, nauk społecznych i prawa, a także nauk matematyczno-przyrodniczych.

News

Kontakt

Wydawnictwo KUL
ul. Konstantynów 1H
20-708 Lublin
tel. 81 454 56 78
fax 81 454 56 93

Strona www: Wydawnictwo KUL

Browse

Browsing Wydawnictwo KUL / The Publishing House of the Catholic University of Lublin by Issue Date

Filter results by year or month
Now showing 1 - 20 of 122
  • Item
    Unia Europejska
    (Redakcja Wydawnictw Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1999) Podraza, Andrzej
    W książce ukazane są wybrane aspekty powstania, rozwoju i funkcjonowania Unii Europejskiej, biorąc pod uwagę stan prawny na rok 1999, kiedy pozycja została opublikowana. Obejmuje ona swoim zakresem takie zagadnienia, jak: (1) historia integracji europejskiej, począwszy od sytuacji w Europie po II wojnie światowej i powstania Wspólnot Europejskich w latach 50., do momentu wejścia w życie traktatu amsterdamskiego, co nastąpiło 1 maja 1999 r.; (2) system instytucjonalny i proces decyzyjny Unii Europejskiej; (3) integracja gospodarcza i walutowa w ramach Unii Europejskiej; (4) Wspólna Polityka Zagraniczna i Bezpieczeństwa; (5) stosunki Unii Europejskiej z państwami Europy Środkowej i Wschodniej.
  • Item
    Potencjalność w procesie rozwoju: mikroanaliza konstruowania wiedzy w dziecięcych interakcjach rówieśniczych
    (Wydawnictwo KUL, 2004) Rzechowska, Ewa
    Publikacja stanowi przykład teoretycznej i metodologicznej konceptualizacji badań nad roz-wojem człowieka oraz ich egzemplifikacji w postaci badań nad dziecięcym konstruowaniem wiedzy. W pracy szczegółowo przedstawiono sposób pozyskiwania jakościowych danych, odsłaniających wewnętrzne zróżnicowanie pojedynczych interakcji (wieloetapowa mikroanali-za ich filmowych zapisów), by na postawie analiz przypadków (case study) rekonstruować empiryczne wielościeżkowe modele zjawiska (graficznie przedstawiane „mapy” transforma-cji). Przejścia od analizy przypadków do budowania uogólnień dokonano z stosując autorską adaptację metody sztucznej inteligencji (algorytm C4.5 Quinlana). Teoretyczną podstawę badań dziecięcej współpracy stanowiły teorie J.Piageta i L.S. Wygotskiego. Wyniki odsłania-jące mechanizmy i genezę różnych postaci dziecięcego konstruowania wiedzy mogą znaleźć zastosowanie w diagnostyce psychologicznej oraz projektowaniu zindywidualizowanych ście-żek edukacji dzieci na przełomie wieku przedszkolnego i szkolnego.
  • Item
    Interakcyjny model rehabilitacji zawodowej osób z upośledzeniem umysłowym
    (Wydawnictwo KUL, 2007) Otrębski, Wojciech
    Człowiek i praca to dwa terminy, które w najbardziej ogólny sposób mogłyby charakteryzować przedmiot zainteresowali autora niniejszej publikacji. Jest tu jednak analizowana specyficzna relacja miedzy człowiekiem i pracą, która wymaga uszczegółowienia każdego z tych terminów. Doprecyzowując termin człowiek, należy zaznaczyć, że interesuje nas grupa osób wyróżniająca się z całej reszty społeczeństwa tym, że stwierdzono u niej stan upośledzenia umysłowego w stopniu lekkim lub umiarkowanym. Orzeczenie o stopniu upośledzenia umysłowego podkreśla, że wśród wielu charakterystycznych cech, jakie osoby te posiadają, są tez informacje o tym, że doświadczają one trudności w funkcjonowaniu poznawczym, emocjonalno-motywacyjnym i adaptacyjnym. Ograniczenia te stanowią przeszkodę w spontanicznym i naturalnym nabywaniu umiejętności pełnienia równych ról społecznych, w sposób kompetentny i zgodny ze standardami oraz oczekiwaniami społecznymi. Dotyczy to także roli pracownika. Pojawia się wiec konieczność zastosowania wobec tych osób działań wspierających procesy, które nie mogą toczyć się prawidłowo, samodzielnie na drodze rozwoju. Wsparcie to nazywane jest ogólnie rehabilitacja, a jej szczegółowy aspekt poświęcony wspieraniu nabywania kompetencji w zakresie roli pracownika - rehabilitacja zawodowa. Praca dla każdego człowieka, niezależnie od jego sprawności, stanowi wartość (Nosal 1977). Nie tylko dlatego, że pozwala na uzyskanie środków materialnych do życia, daje szanse obecności w grupie rówieśniczej, umożliwia nawiązanie znaczących dla każdego relacji osobowych, ale przede wszystkim dlatego, że poprzez prace człowiek rozwija i doskonali głownie siebie, a w dalszej perspektywie także świat zewnętrzny (Gałkowski 1986). Człowiek działając, czyli mając możliwość przekształcania lub tworzenia czegoś, jednocześnie doświadcza i stwierdza, że coś dzieje się wewnątrz niego. Podstawowym celem podejmowania pracy jest wiec rozwój człowieka (Dyczewski 2004). Praca ma dopomagać człowiekowi, aby stawał się lepszy, duchowo dojrzalszy, bardziej odpowiedzialny (Jan Paweł II 1979). Osoby niepełnosprawne bardzo często pozbawione są możliwości pracy, pełnienia roli pracownika i doświadczania jednocześnie wszystkich wartości z tego faktu płynących. Wskazując przyczyny takiego stanu rzeczy, zauważa się, ze na- leża one do samej osoby, jak i do jej środowiska (mikro-, mezzo- i makro-) społecznego. Coraz czyściej podkreśla się też konieczność analizowania możliwości podejmowania pracy przez osoby niepełnosprawne w modelu interakcyjnym, czyli współzależności osoby i środowiska (Bańka 1989, 1998, 2001). Doprecyzowując przedmiot zainteresowali, należy zauważyć, że w grupie osób niepełnosprawnych, w tym również tych z upośledzeniem umysłowym, relacja człowiek-praca ma szanse zachodzić skutecznie i efektywnie, jeżeli miedzy nimi pojawi się celowe, dobrze zorganizowane i odpowiedzialnie prowadzone działanie, nazywane rehabilitacją, zawodowe}. Relacja ta wówczas będzie miała takie elementy, jak: człowiek niepełnosprawny, rehabilitacja zawodowa, praca. Rehabilitacja zawodowa jest działalnością stosunkowo młoda, ale posiadającą już znaczny dorobek teoretyczny i efekty praktyczne (Majewski 1995, 2006; Brzezińska, Woźniak, Maj 2007; Giermanowska 2007). W ostatnich dziesięcioleciach pojawiały się różne koncepcje teoretyczne i modele realizacji działań rehabilitacyjnych. Celem podjętych analiz teoretycznych i badan empirycznych było zweryfikowanie zasadności stosowania modelu interakcyjnego w rehabilitacji zawodowej osób z upośledzeniem umysłowym. Osiągniecie tego celu możliwe było dziewki dookreśleniu przestrzeni teoretycznej jako podstawy realizacji działań rehabilitacyjnych w tym modelu i przeprowadzeniu badań empirycznych, weryfikujących zasadność takiej organizacji wspierania procesu uczenia się pełnienia roli pracownika przez osoby z upośledzeniem umysłowym. Byś może niektórych czytelników dziwić będzie określenie osoba z upośledzeniem, umysłowym, konsekwentnie używane w niniejszej monografii. Zauważa się kilka powodów, dla których nie dano się ponieść fali politycznej poprawności, lansowanej przez niektóre gremia brytyjskie, amerykańskie czy nasze krajowe. Od wielu lat mamy okazje obserwować ewolucje wyjaśniania konceptu teoretycznego upośledzenia umysłowego, ze szczególną wnikliwością przyglądając się zmianom proponowanym w 1992 i 2002 roku przez Amerykańskie Towarzystwo Upośledzenia Umysłowego (American Association on Mental Retardation - AAMR), opisanym w dwóch kolejnych podręcznikach (edycja IX i X), czy Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne (American Psychiatric Association - APA), prezentowanych w kolejnych wydaniach klasyfikacji: DSM III; DSMIII-R; DSM IV. W pracach tych widoczne są ogromne wysiłki, które maja doprowadzić do rewolucyjnej zmiany i zaprzestania widzenia stanu upośledzenia umysłowego tylko i wyłącznie przez pryzmat nieprawidłowego funkcjonowania intelektualnego. Obowiązujący aktualnie model ekologiczny konceptualizacji tego pojęcia, podkreślając konieczność współwystąpienia interakcji poziomu intelektualnego i zaburzeń w funkcjach adaptacyjnych, wydaje się najlepszym z możliwych do osiągnięcia przy współczesnym stanie wiedzy. Jednocześnie przez ostatnie kilka lat, głownie w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej, zaczęły pojawiać się głosy o rzekomej negatywnej konotacji pojęcia upośledzenie umysłowe i konieczności zmiany na mniej dokuczliwe (niepełnosprawność intelektualna; niepełnosprawność umysłowa). Naciski były tak silne, ze doprowadziły do daleko idących zmian w polityce edycyjnej wielu czasopism naukowych o zasięgu międzynarodowym, weryfikacji misji wielu organizacji, czy wreszcie do zmian nazw niektórych z nich. Bliżej obserwowano proces zmiany nazwy AAMR na AAIDD (American Association on Intellectual and Developmental Disability) - Amerykańskie Towarzystwo Intelektualnej i Rozwojowej Niepełnosprawności. Jak dotąd we wszystkich tych poczynaniach nie znaleziono wystarczająco silnego argumentu merytorycznego przemawiającego za koniecznością wprowadzenia zmian także w polskim nazewnictwie. Po pierwsze, pojęcie upośledzenie umysłowe nie ma rażąco negatywnej konotacji w języku polskim (w przeciwieństwie do pojęć: debil, idiota). Po drugie, stało się ono terminem poniekąd urzędowym, wykorzystywanym w prawodawstwie polskim. Po trzecie, zastanowić się należy, czy zastępując go terminem niepełnosprawność intelektualna, tak naprawdę nie zaprzeczamy idei wiodącej modelu ekologicznego upośledzenia umysłowego, zasygnalizowanej powyżej, a szczegółowo przedstawionej w punkcie drugim rozdziału I. I wreszcie argumentem ostatnim, przesądzającym o odrzuceniu zbyt pochopnego naśladownictwa gremiów międzynarodowych, jest wydany ostatnio przez AAIDD Podręcznik użytkownika (Schalock i in., 2007), wyjaśniający model ekologiczny rozumienia upośledzenia umysłowego wszystkim tym, którzy chcą go respektować w swoich działaniach na rzecz tej grupy osób. Otóż są tam używane równorzędnie pojęcia upośledzenie umysłowe/niepełnosprawność intelektualna. Efektem pracy autora jest niniejsza monografia, której struktura zaplanowana została z myślą i troska o jej czytelników - zarówno tych, którzy dbają o najlepsze i silne umocowanie teoretyczne podejmowanych w ramach rehabilitacji zawodowej działali, jak też i tych, którzy koncentrują się na wskazaniach praktycznych, poszukując możliwości doskonalenia swoich oddziaływań. Praca składa się z ośmiu rozdziałów, bibliografii dokumentującej źródła i aneksu prezentującego szczegółowo niektóre wyniki badan. Pierwsze trzy maja charakter teoretyczny. Przedstawiane są w nich koncepcje i podejścia wyjaśniające zasadność konstrukcji interakcyjnego modelu rehabilitacji zawodowej osób z upośledzeniem umysłowym dostępne na gruncie współczesnej teorii rehabilitacji i psychologii. Poprzez wyjaśnienie specyfiki funkcjonowania psychospołecznego grupy osób z upośledzeniem umysłowym oraz zarysowanie dotychczasowego stanu wiedzy o ich aktywności zawodowej i środowiskach rehabilitacji szczególna uwaga została zwrócona na element podmiotowy i kontekstualny proponowanego przez autora interakcyjnego modelu rehabilitacji zawodowej. Rozdział czwarty ma charakter metodologiczny, w którym wyjaśniony jest problem, problematyka szczegółowa, opisana grupa i wykorzystane metody. Kolejne trzy rozdziały prezentują efekty prowadzonych badan empirycznych, weryfikujących zasadność zastosowania modelu interakcyjnego w rehabilitacji zawodowej osób z upośledzeniem umysłowym. Odzwierciedlając zaproponowane przez Brzezińskiego (1989) poziomy analiz, najpierw osobno udział każdej ze zmiennej niezależnej w zmienności zmiennej zależnej, a następnie jej zmienność ze względu na interakcje zmiennych niezależnych, wyniki w nich prezentowane odpowiadają jednocześnie na pytania badawcze, sformułowane jako problem i problematyka szczegółowa. Ze względu na liczbę uzyskanych danych empirycznych i złożoność poziomów prowadzonych analiz nie do końca zachowano zasadę, że jeden punkt odpowiada na jedno pytanie problematyki. Celowo wyodrębniono osobne rozdziały dla prezentacji wyników zmiennych podmiotowych i kontekstualnych, dzięki czemu uzyskano większą klarowność prezentowanych danych. Rozdział osmy natomiast z jednej strony wyakcentowuje zasadność i trafność zastosowania modelu interakcyjnego w rehabilitacji zawodowej osób z upośledzeniem umysłowym w kontekście efektów empirycznej weryfikacji, z drugiej zaś podjęta jest w nim próba dookreślenia wkładu efektów prowadzonych analiz w teorie rehabilitacji i psychologii rehabilitacji oraz wskazówki praktyczne dla koniecznych zmian w realizacji tego procesu. Jestem winien czytelnikom jeszcze jedno wyjaśnienie. Niektórzy zauważą z pewnością podobieństwo części treści prezentowanych w niniejszej pracy do tych zawartych w książce Osoby z upośledzeniem umysłowym w sytuacji pracy (Otrębski 2001), która wydana została jako efekt grantu wydawniczego PFRON. Pragnę podkreślić, ze jedynie rozdziały II, IV i V niniejszej pracy zawierają cześć treści z poprzednio wydanej książki, ale w zupełnie nowym ujęciu redakcyjnym. Pozostałe natomiast są materiałem nowym. Kończąc, chciałbym serdecznie podziękować tym wszystkim, którzy angażując swój czas i wysiłek, współpracowali ze mną w równych etapach powstawania tej monografii. Moim koleżankom i kolegom, pracownikom Instytutu Psychologii KUL, pracownikom Ośrodka Obliczeniowego KUL i Wydawnictwa KUL. Szczególne podziękowania kieruje do recenzentów: Prof. dr hab. Władysławy Pileckiej i Prof. dr. hab. Stanisława Kowalika, których ocena pracy utwierdziła mnie w przekonaniu o konieczności zajmowania się zagadnieniem w niej prezentowanym, a sugestie i propozycje zdecydowanie wpłynęły na jej jakość. Serdecznie dziękuje też wszystkim moim bliskim i przyjaciołom - nie sposób ich tu wymienić - którzy z wielkim zaangażowaniem, szczególnie w chwilach trudnych, wspierali mnie nie tylko organizacyjnie, ale przede wszystkim modlitwą w mojej intencji.
  • Item
    Unia Europejska w procesie reform traktatowych
    (Wydawnictwo KUL, 2007) Podraza, Andrzej
    Celem monografii jest analiza procesu reformowania Unii Europejskiej. Badaniom poddano trzy kolejne konferencje międzyrządowe, które zakończyły się przyjęciem traktatu amsterdamskiego, traktatu nicejskiego i traktatu konstytucyjnego. Rozdział pierwszy dotyczy istoty, zakresu i uwarunkowań procesu reform traktatowych UE a rozdział drugi odnosi się do stanowisk wybranych państw członkowskich wobec reformy Unii Europejskiej w połowie lat 90. XX wieku. W kolejnych rozdziałach dokonano bardzo szczegółowej analizy procesu negocjacji i zawartości kolejnych traktatów, tj. traktatu amsterdamskiego („niedokończona reforma”), traktatu nicejskiego („kompromis w obliczu poszerzenia”) i traktatu konstytucyjnego („nieudana próba określenia finalité politique Unii Europejskiej”). Na tej podstawie monografia oferuje model teoretyczny reform traktatowych w ramach Unii Europejskiej.
  • Item
    Przez języki świata do pracy. Nowe idee w rehabilitacji zawodowej osób niewidomych i słabo widzących
    (Wydawnictwo KUL, 2008) Marek, Bogusław; Otrębski, Wojciech; Rodziewicz, Barbara; Sękowski, Tomasz; Szubielska, Magdalena; Torój, Małgorzata; Trojanowska-Bis, Agnieszka
    Choć w tych kilku cytatach (tłum. własne) otwierających opublikowany w 1995 roku dokument Komisji Europejskiej „White Paper on Education and Training”4 nie ma wzmianki o osobach niepełnosprawnych, oczywistym jest, że jednoznacznie określają one związek pomiędzy dostępem do edukacji i równością szans wszystkich członków ‘społeczeństwa wiedzy’ a znalezieniem pracy. Nie jest przypadkiem więc, że te właśnie elementy – dostęp do edukacji i specjalistyczne przygotowanie nauczycieli stały się punktem wyjścia dla programu „Per Linguas Mundi ad Laborem”, którego nadrzędnym celem było zwiększenie szans na zatrudnienie osób z dysfunkcją wzroku – niewidomych i słabo widzących. W sytuacji gdy w Polsce zatrudnia się obecnie zaledwie 10 % osób z dysfunkcją wzroku, z czego tylko 5% funkcjonuje na otwartym rynku pracy – o 20% mniej niż w większości krajów Unii Europejskiej (Czerwińska, 2006a), potrzeba podjęcia próby stworzenia projektu, przyczyniającego się do zmiany tej sytuacji była oczywista. Przepustką, zwiększającą szansę osób niewidomych i słabo widzących na znalezienie pracy miała być, zgodnie z założeniami projektu znajomość języka angielskiego, stanowiąca coraz częściej jedno z podstawowych wymagań stawianych przez pracodawców. O rażących zaniedbaniach w tym zakresie pisano już wcześniej (Marek, 1994a, 1994b, 1999, 2000, 2002, 2004, 2005a, 2005b), ale choć nikt nie kwestionował predyspozycji osób niewidomych (takich jak: dobrze wyszkolona pamięć, słuch i koncentracja) niezwykle przydatnych w nauce języków obcych, a także w pracy (na przykład tłumacza kabinowego), powtarzane od kilkunastu lat apele o stworzenie skutecznego systemu edukacji językowej osób niewidomych, pozostawały bez echa. Realizowany od 1992 roku na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim program „Angielski dla Niewidomych” przez wiele lat był jedyną systematyczną próbą przeciwstawienia się oczywistej dyskryminacji dzieci i młodzieży z dysfunkcją wzroku w zakresie dostępu do nauki języka angielskiego. W tym miejscu też studenci anglistyki zdobyli praktyczne umiejętności niezbędne do pracy z niewidomymi uczniami. Sądząc po osiągniętych rezultatach i oddźwięku społecznym jaki wywołał program „Per Linguas Mundi ad Laborem”, można uznać za udaną, prowadzoną na znacznie szerszą skalę, próbę całościowego i skoordynowanego potraktowania problemu. Komponenty programu – przygotowanie nauczycieli, kursy językowe, dostosowanie materiałów dydaktycznych i specjalistyczne zaplecze techniczne stworzyły uczestniczącym w przedsięwzięciu osobom z dysfunkcją wzroku, niezwykle korzystne warunki do pogłębienia znajomości języka angielskiego. Wsparcie udzielane przez doradców zawodowych i udział grupy psychologów badających i określających zmiany w kompetencjach i świadomości uczestników kursu sprawiły, że projekt „Per Linguas Mundi ad Laborem” z pewnością uznać można za ważne, interdyscyplinarne wydarzenie, wyjątkowe na skale europejską. Przedsięwzięcie to stanowić może model do kontynuacji i rozszerzenia na inne dziedziny wiedzy i szkoleń dla osób niepełnosprawnych. Taki między innymi cel przyświecał autorom podejmującym pracę nad przygotowaniem niniejszej publikacji, adresowanej do nauczycieli, pracodawców, instytucji i organizacji zainteresowanych problemami edukacji i zatrudnienia osób niepełnosprawnych. Poza tym praca kierowana jest, przede wszystkim, do wszystkich osób, dla których dysfunkcja wzroku stanowi barierę dla planów i marzeń o rzetelnym wykształceniu, pracy i samorealizacji. Dotychczas w rehabilitacji zawodowej osób z dysfunkcją wzroku nie ujmowano w tak znacznym stopniu oczekiwań pracodawców z otwartego rynku pracy, co do najbardziej preferowanego zakresu kompetencji potencjalnego pracownika. Przygotowanie do efektywnego odnalezienia się osób słabo widzących i niewidzących na otwartym rynku pracy wymusza na organizujących i realizujących działania rehabilitacyjne w zakresie przygotowania zawodowego, respektowanie tych wymagań. Jednym z nich jest określony poziom znajomości języków obcych. Rozumienie nauczania języka angielskiego jako integralnego elementu rehabilitacji społecznej i zawodowej osób z dysfunkcją wzroku stanowi swoiste novum w podejściu do całościowej rehabilitacji tych osób. Aby możliwe było uchwycenie dodatkowych korzyści płynących z uczestnictwa w kursie językowym w ramach projektu „Per Linguas Mundi ad Laborem” (tzw. rezultatów miękkich), które wzmacniają proces rehabilitacji beneficjentów, prowadzono wszechstronne badania psychologiczne w aspekcie funkcjonowania psychospołecznego osób z dysfunkcją wzroku. Pomiar dokonywany był dwukrotnie w momencie rozpoczynania i ukończenia kursu językowego, tak by można było sprawdzić, czy wystąpiły zmiany w zakresie badanych poszczególnych funkcji. Badania wykonano w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim Jana Pawła II oraz w Polskim Związku Niewidomych w Warszawie. Z racji niedoboru tego typu badań prowadzonych w kontekście rehabilitacji osób niewidomych i słabowidzących, opis przebiegu, metodologii i wyników badań własnych prowadzonych w ramach Projektu stanowi znaczącą część tej publikacji. Dzięki zaprezentowaniu uzyskanych wyników w zakresie rezultatów miękkich czytelnik ma okazję poznać zakres możliwych zmian związanych z poddaniem się tego typu działaniom rehabilitacyjnym. W pierwszym rozdziale książki skoncentrowano się na przedstawieniu założeń, celu oraz sposobu realizacji projektu. Każdy z podrozdziałów opisuje osobny aspekt funkcjonowania osób niewidomych i słabo widzących oraz aktualny stan wiedzy odnośnie podejść do rehabilitacji. Rozdział ten zawiera opis możliwości edukacyjnych w zakresie języka angielskiego, doradztwa zawodowego osób niepełnosprawnych w tym z dysfunkcją wzroku oraz psychospołecznego funkcjonowania osób niewidomych i słabo widzących w wymiarze umiejętności poznawczych, osobowości oraz funkcjonowania społecznego i zawodowego. Rozdział drugi został poświęcony omówieniu metody badań rezultatów efektów miękkich . Przedstawiono w nim: opis badanej grupy, metody użyte do diagnozy poszczególnych wymiarów funkcjonowania osób niewidomych i słabo widzących oraz procedurę badań. W trzecim rozdziale przedstawiono wyniki prowadzonych badań. Szczegółowa analiza zawiera opis zmian w funkcjonowaniu poznawczym, jakościowych zmian w zakresie dyspozycji osobowościowych oraz zmian w psychospołecznym funkcjonowaniu uczestników projektu. Ostatnią część stanowią wnioski dla praktyki rehabilitacyjnej w wymienionych obszarach funkcjonowania osób niewidomych i słabo widzących.
  • Item
    Kultura współpracy w zespołach zadaniowych i profesjonalnych
    (Wydawnictwo KUL, 2008) Otrębski, Wojciech
    Konsekwencje dokonujących się w Polsce po 1989 roku przemian ekonomiczno-społecznych nie zawsze wzbudzają nasz zachwyt. Jako badacz funkcjonowania jednostki i grupy ze szczególną troska obserwuje zmiany zachodzące w życiu osoby oraz ich wpływ na funkcjonowanie społeczności i odwrotnie. Dotyczą one wszystkich mieszkańców naszego kraju bez względu na płeć, wiek, wykształcenie, status społeczny czy ekonomiczny. Nie wszyscy natomiast radzą sobie z nimi na tyle dobrze, aby zmiany te odczuwać jako prorozwojowe, motywujące do aktualizacji siebie. Są wśród nich i tacy, którzy nie wytrzymując tempa i nie radząc sobie z napięciami związanymi z biegiem współczesnego życia, nierzadko zasilają, stale zwiększającą się, grupę osób marginalizowanych. Jedna z grup marginalizowanych są niewątpliwie osoby niepełnosprawne, szczególnie w kontekście ich aktywności społecznej i zawodowej. Na szczęście są też i tacy, którzy bardzo świadomie przeciwstawiają się narzucanym współcześnie wzorcom postępowania i bazując na dostępnej wiedzy oraz zdroworozsądkowym rozumieniu świata, propagują i sami stosują w życiu odpowiednie reguły postępowania, umożliwiające rozwój każdemu człowiekowi. Jednym z obszarów życia jednostki, który wydaje się szczególnie dotknięty wspomnianymi konsekwencjami zmian, jest działanie i praca. Praca rozumiana nie tylko jako działalność zawodowa, ale szerzej, jako wszelka aktywność człowieka prowadząca do osiągnięcia określonego celu. Można zaryzykować stwierdzenie, że okres przemian spowodował powrót do dyskusji nad natura człowieka pracy. W kontekście działania/pracy pojawia się pytanie, co jest bardziej pierwotne dla osoby ludzkiej: rywalizacja czy współpraca. Obserwując wzorce, jakie przenoszone są współcześnie na grunt polski z tak zwanej kultury Zachodu, można dojść do wniosku, że jej rozwój następował głownie dlatego, iż jednostki ja tworzące kierowały się przede wszystkim rywalizacja a nie współpraca. Wsparcie dla tego wniosku płynie również z tego, że jednocześnie pojawia się w naszym kraju, szczególnie wśród „głodnych" sukcesu bardzo młodych i młodych ludzi, coraz liczniejsza grupa zwolenników walki o przetrwanie. Ciągła rywalizacja i myślenie jedynie o indywidualnych korzyściach z własnej działalności/pracy staje się dla wielu z nich główną wartością życia. Aktualna wiedza, szczególnie ta ujawniająca dorobek filozofów i antropologów, historyków myśli społecznej i kultury, teologów, psychologów i socjologów, a także dokumentująca empiryczna weryfikacje socjo-psychologiczną pozytywnych i negatywnych konsekwencji współpracy oraz rywalizacji dla funkcjonowania jednostki, jak i grupy (rodziny, społeczności, szkoły, organizacji), zdecydowanie podważa zasadność powyższego wniosku. W niniejszym artykule podejmę próbę przybliżenia dostępnych mi informacji uzasadniających tezę, że to nie rywalizacja a współpraca jest pierwotnym zachowaniem człowieka, przynoszącym mu możliwość rozwoju osobowego, aktualizacji siebie, poczucie satysfakcji, maksymalizacje jego potencjalności i tym samym najlepiej służącym rozwojowi społeczeństw tworzonych przez jednostki.
  • Item
    Ustosunkowanie środowiska akademickiego wobec studentów z niepełnosprawnością – próba eksploracji zjawiska
    (Wydawnictwo KUL, 2010) Otrębski, Wojciech; Kubik, Katarzyna
    Studenci z niepełnosprawnością, zawsze obecni byli na uniwersytetach w Polsce, a zdecydowana większość z nich nie musiała korzystać ze specjalistycznego wsparcia, realizując program studiów. To oznaczałoby, że ich stopień niepełnosprawności był lekki, a sama dysfunkcja mało widoczna. W ostatnich kilku latach obserwujemy, że studia podejmowane są również przez grupę studentów z niepełnosprawnościami złożonymi, dającymi zdecydowanie bardziej rozległe ograniczenia w funkcjonowaniu (stopień umiarkowany i znaczny) i wyróżniające ich nie tylko funkcjonalnie, lecz także wizualnie na tle pozostałych studentów. Studenci ci nierzadko wymagają specjalistycznego wsparcia procesu dydaktycznego, bez którego nie są w stanie realizować program studiów. Środowisko akademickie (pracownicy naukowo-dydaktyczni, studenci, pracownicy obsługi) raczej nie miało większych problemów z akceptacją studentów z niepełnosprawnością, wtapiających się w ogólną masę studiujących. Zjawisko nabiera zupełnie innego znaczenia dziś, kiedy grupa osób z niepełnosprawnością na polskich uczelniach wyższych jest zdecydowanie bardziej zróżnicowana ze względu na stopień dysfunkcjonalności i zakres wymaganych działań wspomagających. Pojawiające się przeszkody i bariery nie powinny być sprowadzane tylko do niedoskonałości architektonicznych budynków czy przestrzeni w kampusach. Z tym uczelnie zazwyczaj radzą sobie nieźle, wykorzystują różne źródła finansowania koniecznych adaptacji. Zdecydowanie należy także zwrócić uwagę na ustosunkowanie środowiska akademickiego wobec tej grupy studiujących. Sytuacja, w której pracownik naukowo-dydaktyczny zmuszony jest do wysiłku związanego z adaptacją materiałów dydaktycznych czy zmiany metod dydaktycznych, nauczenia się nowych sposobów komunikacji ze studentem, poświęcenia większej ilości czasu na realizację tego samego programu, niekoniecznie i nie zawsze pozytywnie usposabia go do studenta z niepełnosprawnością. Nierzadko spotkać się on może wręcz z niechęcią czy wrogością. Aby można było temu zaradzić i lepiej przygotować środowisko akademickie do pracy z osobami niepełnosprawnymi, podjęliśmy się eksploracji tego tematu. Rozpoczynając od studiów teoretycznych, doszliśmy do koncepcji projektu badań empirycznych, dających możliwość wstępnej oceny ustosunkowania środowiska akademickiego do studentów z niepełnosprawnością. Efekty prowadzonych analiz przestawiamy poniżej.
  • Item
    Edukacja zawodowa i zatrudnianie osób niepełnosprawnych umysłowo w Polsce. Czy jest szansa na pomyślne przejście ze szkoły na rynek pracy?
    (Wydawnictwo KUL, 2012) Mariańczyk, Katarzyna; Otrębski, Wojciech
    Osoba z niepełnosprawnością umysłową podobnie jak osoby sprawne podejmuje rozmaite życiowe przedsięwzięcia. Jedną z ważnych sfer funkcjonowania każdego z nas jest odnalezienie własnego miejsca w obszarze pracy zawodowej. Uzyskanie i utrzymanie zatrudnienia to jeden z kluczowych czynników rehabilitacji zawodowej i aktywizowania osób z niepełnosprawnością umysłową. Tymczasem osoby te doświadczają w tym zakresie wielu trudności. Ukończenie szkoły i zdobycie zawodu to dopiero początek trudnej zawodowej drogi. Z tego powodu we współczesnej, światowej literaturze poświęca się dużo uwagi zagadnieniu tranzycji, przejścia osób niepełnosprawnych umysłowo z systemu edukacji na rynek pracy (McDonnell, Hardman, 2010; Davies, Beamisch, 2009; Schwarz i in., 2006). Analizuje się w tym kontekście różne czynniki sprzyjające lub utrudniające ten proces, na przykład związane z funkcjonowaniem osoby niepełnosprawnej umysłowo, ze środowiskiem szkolnym, rynkiem pracy, możliwościami realnego uczestnictwa w życiu zawodowym, a także umiejętnościami, kompetencjami, zainteresowaniami. W polskich warunkach wspomniany proces tranzycji dokonuje się pomiędzy środowiskiem szkolnym – mającym ochronny charakter – a realiami niełatwego rynku pracy, zwłaszcza dla osób niepełnosprawnych. Ważne jest zatem poznanie tych czynników, które sprzyjają pomyślnemu przejściu osób z niepełnosprawnością umysłową ze szkoły do aktywności zawodowej. Podejmując się głębszej refleksji nad tym zagadnieniem w odniesieniu do osób niepełnosprawnych umysłowo w Polsce, w niniejszym artykule postawiono pierwszy krok na drodze do osiągnięcia tego celu, tzn. dokonano przeglądu współczesnych badań dotyczących edukacji i zatrudnienia osób z niepełnosprawnością umysłową w Polsce. Artykuł ukazuje rzeczywistość edukacyjno-zawodową tych osób, warunkującą ich aktywność jako pracowników, a przez to wpływającą także na ich jakość życia, a zwłaszcza na poziom życiowej samodzielności i niezależności.
  • Item
    Dar języka. Podręcznik metodyki wychowania językowego dzieci i młodzieży z uszkodzeniami narządu słuchu
    (Wydawnictwo KUL, 2012) Krakowiak, Kazimiera
    Niniejsza książka jest adresowana do studentów logopedii, audiologii, pedagogiki i pedagogiki specjalnej (zwłaszcza surdopedagogiki), a także do nauczycieli szkół integracyjnych i specjalnych oraz logopedów i pedagogów pracujących z dziećmi i młodzieżą niesłyszącą, słabosłyszącą i niedosłyszącą. Jej odbiorcami mogą być również psycholodzy i inni specjaliści uczestniczący w działaniach opiekuńczych i terapeutycznych wobec osób z uszkodzonym słuchem, a także rodzice. Celem wydawnictwa jest dostarczenie czytelnikom wyczerpującej, spójnej i przejrzyście usystematyzowanej wiedzy teoretycznej oraz praktycznej dotyczącej metodyki postępowania pedagogicznego, skoncentrowanego na wychowaniu dziecka z uszkodzonym słuchem jako osoby komunikującej się w środowisku rodzinnym, edukacyjnym i lokalnym w języku wspólnoty, w której przyszło na świat i w której powinno mieć zapewnione miejsce i warunki do rozwoju integralnego, obejmującego wszystkie sfery ludzkiego życia. Głównym celem analizy i opisu metod, którymi dysponuje współczesna surdologopedia, jest ukazanie ich walorów i efektów, jakie można osiągnąć, włączając te metody do indywidualnego programu pracy wychowawczej i rehabilitacyjnej z dzieckiem. Praca została napisana z perspektywy językoznawcy i pedagoga-logopedy prowadzącego badania naukowe oraz praktyczną działalność terapeutyczną, wychowawczą i dydaktyczną w nurcie pedagogiki chrześcijańskiej.
  • Item
    Integralna pedagogika przedszkolna w systemie wychowania Edmunda Bojanowskiego. Kontynuacja i zmiana
    (Wydawnictwo KUL, 2013) Opiela, Maria Loyola
    Celem publikacji jest przedstawienie podstaw i zasad integralnej pedagogiki przedszkolnej w systemie wychowania Edmunda Bojanowskiego. Przedstawiono stałe podstawy i założenia określające jej tożsamość oraz specyfikę wynikającej z nich struktury i organizacji procesu wczesnej edukacji, z uwzględnieniem metod, form, środków i warunków jego realizacji, odpowiadających współczesnym wymaganiom prawa oświatowego, co stanowi obszar jej zmiany adaptacyjnej. Zamiarem autorki jest pokazanie integralnej pedagogiki w systemie wychowania Bojanowskiego, tworzonej we współczesnym kontekście jako propozycji o konkretnej tożsamości. Jako subdyscyplina pedagogiki ogólnej należy ona do nurtu pedagogiki o inspiracji chrześcijańskiej obejmującej systemy samodzielnych koncepcji pedagogicznych, budowanych na podstawach filozofii i teologii chrześcijańskiej. System pedagogiczny Bojanowskiego został potwierdzony przez sprawdzone w czasie i w praktyce przykłady rozwiązań, które zachowały swą aktualność nie tyle w wymiarze strukturalnym, ile w funkcjonalnym. Jego rekonstrukcja i analiza w interdyscyplinarnym kontekście uwarunkowań, w jakich powstawał i jest aktualizowany, pozwala na określenie podstaw i założeń pedagogiki przedszkolnej. Tworząc pedagogikę w systemie wychowania Bojanowskiego drogą kontynuacji (zapewniającej jej ciągłość) i zmiany (polegającej na jej adaptacyjnej odnowie), odniesiono się do całego kontekstu tych uwarunkowań.
  • Item
    Wychowanie integralne w teorii i w praktyce pedagogicznej
    (Wydawnictwo KUL, 2013) Bis, Dorota; Opiela, Maria Loyola
    Celem publikacji jest ukazanie i pogłębienie rozumienia istoty integralnego wychowania w perspektywie teorii i praktyki pedagogicznej, jako najpełniejszej odpowiedzi na pytania kogo, dlaczego, w jakim celu i jak wychowywać. Poruszana problematyka dotyczy wyzwań dla integralnego wychowania będących efektem przemian cywilizacyjnych; kształtowania poczucia podmiotowości w wychowaniu do pracy; osobowego przeżywania ubóstwa doświadczanego w bycie i egzystencji człowieka; wychowania rozumianego jako pomocy życiowej oraz wychowania do świadomego i odpowiedzialnego przyjęcia powołania małżeńskiego i rodzicielskiego. Na tym tle dostrzegamy aktualność wychowawczych intuicji E. Bojanowskiego, które dzięki koncepcji ochrony przez wychowanie mogą znaleźć zastosowanie w praktyce edukacyjnej realizowanej współcześnie. Treści te dopełnione zostały przykładami wychowania integralnego w różnych formach działalności praktycznej, a szczególnie poprzez wspomaganie integralnego rozwoju osoby, integrowanie i wspieranie działań wychowawczych środowiska rodzinnego, przedszkolnego i szkolnego, w palcówce wsparcia oraz wychowania prospołecznego na przykładzie działań podejmowanych w ramach wolontariatu.
  • Item
    Uczestnictwo licealistów polskich i francuskich w kulturze. Studium empiryczne
    (Wydawnictwo KUL, 2013) Borowska, Barbara
    Prezentowana monografia stanowi studium porównawcze dotyczące czytelnictwa oraz korzystania z oferty instytucji kultury przez młodzież licealną w Polsce i we Francji. Powstała w oparciu o materiały empiryczne zgromadzone przez autorkę w wyniku badań terenowych prowadzonych w latach 2005-2008 w wybranych miejscowościach na obszarze obu krajów. Jej celem jest obserwacja zmian zachodzących w czytelnictwie, aktywności kulturalnej oraz edukacji młodzieży polskiej i francuskiej w pierwszej dekadzie obecnego stulecia. Sondaż wśród licealistów prowadzony był w dwóch wybranych regionach: w Polsce na terenie byłego województwa radomskiego i we Francji w regionie Île-de-France. Badanie zostało przeprowadzone na próbie 691 respondentów, wśród których było 455 licealistów z Polski i 236 z Francji. Młodzież odpowiadała pisemnie na pytania zawarte w kwestionariuszu ankiety audytoryjnej. Szczególnie dużo miejsca w prezentowanej rozprawie zostało poświęcone czytelnictwu, przede wszystkim książek, a następnie prasy. Jednak obecnie dostęp do informacji i wiedzy w coraz większym stopniu zawdzięczamy komputeryzacji i internetyzacji, dlatego ważna była również odpowiedź na pytanie, jak badana młodzież korzysta z tych nowych nośników. Preferencje kulturalne młodzieży zostały przedstawione na szerokim tle, biorąc pod uwagę z jednej strony środowisko lokalne młodych ludzi, tzn. rodzinę, szkołę i miejsce zamieszkania, z drugiej zaś ich aspiracje edukacyjne i zawodowe. Autorka zwraca szczególną uwagę na podobieństwa i różnice w zainteresowaniach młodzieży polskiej i francuskiej. Najważniejsze wnioski płynące z badania pokazały, że polskich i francuskich licealistów więcej łączyło niż dzieliło, mimo różnic historycznych, społecznych, ekonomicznych i kulturowych między obu krajami. Wszyscy mieli podobne aspiracje edukacyjne i zawodowe, podobnie myśleli o swojej przyszłości i podobnie uczestniczyli w kulturze. W przyszłości zdecydowana większość miała powielić pozycję społeczną swoich rodziców, czyli zasilić grupy inteligencji lub klasy średniej, tradycyjnie głównych odbiorców kultury oficjalnej i nurtu, który zwykło się określać mianem – wysokiej. Chociaż w zainteresowaniach młodzieży wyraźnie zarysowała się przewaga treści popularnych i gatunków oferowanych przez kulturę masową, to jednak w wyborach licealistów można było zauważyć pewne kultywowanie etosu „bycia inteligentem”, tyle że poczucie elitaryzmu u znacznej części młodzieży sprowadzało się do przeświadczenia o większych szansach życiowych głównie w aspekcie prestiżowo-materialnym niż umysłowo-kulturalnym. Natomiast nie ulega kwestii, że tradycyjne instytucje i formy aktywności kulturalnej coraz częściej zderzają się z ofertą nośników cyfrowych i zaczynają z nią przegrywać. Internet okazał się atrakcyjniejszy od książki, gazety, kina i teatru, co jednak nie oznacza, że młodzież przestała czytać, oglądać filmy czy słuchać muzyki.
  • Item
    Religijne strategie radzenia sobie z doświadczaniem własnej niepełnosprawności
    (Wydawnictwo KUL, 2014) Irzyk, Maria; Otrębski, Wojciech
    Osobie z niepełnosprawnością bardzo często trudno jest zaakceptować fakt niepełnosprawności i siebie jako osoby niepełnosprawnej. Określa ona siebie jako posiadającą więcej cech negatywnych i nierzadko koncentruje się na własnych ograniczeniach. Nie postrzega niepełnosprawności jako cechy, którą posiada i która w sposób pozytywny odróżnia ją od innych ludzi. Zaistniałą sytuację życiową interpretuje raczej jako trudną, niezrozumiałą i stresogenną, a nie jako zadanie, z którym należy się zmierzyć. Brak kontroli nad niepełnosprawnością i świadomość własnych ograniczeń wzbudza przekonanie, że indywidualne możliwości są niewystarczające, aby można było samodzielnie sprostać trudnościom wynikającym z sytuacji niepełnosprawności. Napięcie emocjonalne stwarza sytuację stresową. W celu polepszenia swojego funkcjonowania osoba stosuje strategie radzenia sobie ze stresem. Coraz częściej do ich grona zalicza się także strategie religijne, ponieważ to właśnie religia uznawana jest za istotny czynnik w nadawaniu sensu i celu życia w doświadczaniu niepełnosprawności (Janocha, 2011; Orkan-Łęcka, 1980; Talik, 2009). Przeprowadzone badania mają na celu z jednej strony przybliżenie koncepcji religijnych strategii radzenia sobie i rozszerzenie świadomości psychologów w zakresie zróżnicowania możliwych do stosowania przez jednostkę strategii radzenia sobie, a z drugiej – pomoc w pracy z osobami niepełnosprawnymi, szczególnie nad: kształtowaniem u nich pozytywnego obrazu Boga, przystosowaniem do sytuacji niepełnosprawności oraz tworzeniem indywidualnych, a przede wszystkim skutecznych strategii radzenia sobie ze stresem, aby ostatecznie osoby te miały możliwość optymalnego funkcjonowania – rozpatrywanego w sensie całościowym. Badania zostały przeprowadzone na terenie dwóch województw – podkarpackiego i lubelskiego. Uczestniczyły w nich osoby wierzące z niepełnosprawnością ruchową (kobiety i mężczyźni) w wieku 18-57 lat. Badani udzielali odpowiedzi na pytania znajdujące się w metryczce oraz ustosunkowywali się do twierdzeń Skali Religijności Personalnej, Skali Akceptacji Niepełnosprawności oraz Skali Religijnych Strategii Radzenia Sobie. W niniejszym artykule najpierw przedstawimy kontekst teoretyczny omawianego tematu, następnie wyniki przeprowadzonych badań empirycznych i dalej analizy i interpretację uzyskanych wyników.
  • Item
    Wychowanie integralne w edukacji katolickiej. Idee - twórcy - instytucje
    (Wydawnictwo KUL, 2014) Opiela, Maria Loyola; Świdrak, Ewelina; Łobacz, Małgorzata
    Celem publikacji jest wskazanie podstaw wychowania integralnego, założeń, możliwości, zagrożeń, a także środowisk wychowania na gruncie teorii i praktyki edukacji. Punktem wyjścia teorii wychowania jest filozoficzna koncepcja człowieka. Na jej podstawie oraz dorobku nauk humanistycznych i społecznych można budować wymiar metodyczny i organizacyjny edukacji. Ze względu na wielowymiarowość wychowania integralnego, które obejmuje całą osobę w historii jej życia i działania, na różnych etapach jej edukacji, ukazano jego prawidłowości, możliwości i zagrożenia. W prezentowanych systemach i koncepcjach wychowania integralnego znajdują realizację religijno-filozoficzne podstawy antropologiczne oraz wiedza psychologiczna i pedagogiczna, niezbędna w organizacji i realizacji procesu wychowania. Tradycja edukacji katolickiej opiera się na społecznej nauce Kościoła, interpretującej i respektującej podstawy prawa naturalnego i stanowionego oraz specyfikę społeczno-kulturową poszczególnych narodów, społeczności i rodzin. Ukazano zatem aspekty społeczno-kulturowych uwarunkowań rozwoju rodzimych systemów wczesnej edukacji, pozarodzinnych form opieki nad dzieckiem, jego wychowania i nauczania. Prezentacja przykładów wychowania integralnego w edukacji katolickiej realizowanej przez zgromadzenia zakonne obejmuje elementy myśli pedagogicznej i ukazanie charakterystycznych działań edukacyjnych wobec dzieci i młodzieży we współpracy z rodzinami, także osób z niepełnosprawnością i o zróżnicowanym statusie społecznym.
  • Item
    Kultura organizacyjna szkoły jako instytucji wychowawczej - raport z badań
    (Wydawnictwo KUL, 2014) Borowska, Barbara
    Każda szkoła ma inną kulturę, na którą składają się różne elementy systemu kulturowego, takie jak zbiór wartości, tradycji, praw, obowiązków, wzorce zachowań i normy charakterystyczne dla danej instytucji. Wysoki poziom kultury organizacyjnej umożliwia realizację zajęć dydaktycznych i zadania edukacyjne. Przedstawiona w artykule wyniki są częścią przeprowadzonych szeroko zakrojonych badań dotyczących zaangażowania młodzieży w kulturę w różnych liceach województwa radomskiego w latach 2005-2008. Artykuł przedstawia wybór komentarzy uczniów pochodzących z trzech różnych środowisk, czyli z Radomia, małych miast (Lipsko, Iłża, Skaryszew) i ze wsi (Solec nad Wisłą, Sienno, Mariówka). Badanie prowadzono w 9 liceach, w którym wzięło udział 455 uczniów z 18 klas.
  • Item
    Przepis na rehabilitację. Metodologie oraz metody w badaniach i transdyscyplinarnej praktyce rehabilitacyjnej
    (Wydawnictwo KUL, 2014) Otrębski, Wojciech; Wiącek, Grzegorz
    Osoby z niepełnosprawnością są częścią naszego społeczeństwa od zawsze, jednak w perspektywie historii ludzkości fakt ten został dostrzeżony przez szerokie kręgi społeczne stosunkowo niedawno. Zjawisko niepełnosprawności i funkcjonowanie osób niepełnosprawnych ma wiele aspektów. Nie zawsze wszystkie one były w równym stopniu ważne dla profesjonalistów. Aktualne standardy zajmowania się problematyką niepełnosprawności akcentują ścieżkę podejścia wielodyscyplinarnego. Ta wielość punktów widzenia, a także warsztatu badawczego różnych dyscyplin naukowych, zajmujących się poznawaniem zjawiska niepełnosprawności i wspomaganiem funkcjonowania osób niepełnosprawnych (rehabilitacją), nierzadko niesie ze sobą ryzyko eklektyzmu, czy wręcz pomieszania pojęciowego i teoretycznego, z oczywistą szkodą dla praktyki rehabilitacyjnej. Coraz bardziej popularnym i uznawanym modelem uporządkowania wielostronnych działań jest podejście interdyscyplinarne. Zakładając korzystanie z metodologii różnych dyscyplin naukowych oraz łączenie ich osiągnięć poznawczych, niesie tym samym możliwość poszerzonego ujęcia zjawisk złożonych, takich jak niepełnosprawność czy rehabilitacja. Jeszcze dalej na drodze starań o kompleksowe i w ten sposób bardziej adekwatne ujęcie analizowanych zjawisk jest podejście transdyscyplinarne. Jego istotę stanowi korzystanie z dorobku i możliwości poszczególnych obszarów wiedzy w celu stawiania problemów i poszukiwania odpowiedzi wykraczających poza obecny podział na dyscypliny nauki czy praktyki, w naszym przypadku – rehabilitacyjnej. Podejście transdyscyplinarne dotychczas widoczne było przede wszystkim w praktyce rehabilitacyjnej, szczególnie mocno w sytuacji niepełnosprawności sprzężonych. Rzadziej natomiast stosowane jest ono w badaniach naukowych. Integralne widzenie i rozumienie osoby zmusza nas jednak do poszukiwania przestrzeni teoretycznych umożliwiających aplikację transdyscyplinarnego podejścia i konstrukcję spójnej metodologii badań w rehabilitacji. Rehabilitacji uwzględniającej wieloaspektowość funkcjonowania każdego człowieka. Zachowując świadomość potencjalnych trudności i ryzyka takich działań na terenie nauki, chcemy zwrócić uwagę na wartość podejścia transdyscyplinarnego. Przy zachowaniu właściwego rygoru teoretycznego i metodologicznego w poszczególnych dyscyplinach nauki, a także w badaniach, bazująca na ich wynikach transdyscyplinarna praktyka rehabilitacyjna może skutkować szerszą i bardziej adekwatną działalnością na rzecz osób niepełnosprawnych, która jednocześnie pozostanie mocno osadzona na gruncie aktualnej wiedzy naukowej. W kontekście powyższych refleksji, z radością przedstawiamy monografię wieloautorską, która jest jednym z początkowych efektów realizacji przez zespół Katedry Psychologii Rehabilitacji KUL projektu pod nazwą Konteksty Psychologii Rehabilitacji. Realizując to zadanie zaprosiliśmy do współpracy grono znakomitych teoretyków i badaczy z zakresu rehabilitacji, a także liczną grupę praktyków. Zgromadzony materiał został podzielony na kilka części zorganizowanych tematycznie. Pierwszą z nich stanowią opracowania opisujące podstawowe problemy w aktualnym stanie wiedzy na temat rehabilitacji osób z niepełnosprawnością. Kolejne części monografii prezentują opracowania poświęcone tematyce określonych grup osób niepełnosprawnych, a więc osób z niepełnosprawnościami zmysłowymi, chorobą psychiczną, niepełnosprawnością umysłową, niepełnosprawnością ruchową i somatyczną, a także z deficytami neurologicznymi, zaburzeniami mowy oraz niepełnosprawnością wieloraką. Książkę kończy zbiór prac poświęconych zagadnieniom metodologicznym i proceduralnym w praktyce rehabilitacyjnej. Zróżnicowana tematyka zamieszczonych rozdziałów, w naszej ocenie, stanowi duży walor niniejszej monografii. Także określone, indywidualne odniesienie każdego z Autorów do płaszczyzny metodologicznej i metodycznej, która jest osnową tej publikacji, wzbogaca treści o kolejne wymiary prezentowanego zjawiska rehabilitacji i niepełnosprawności. Pozostaje naszą głęboką nadzieją, że oddawana w ręce Czytelników książka będzie służyć lepszemu programowaniu i przebiegowi tak badań, jak również praktyki rehabilitacji w perspektywie transdyscyplinarnej. Przede wszystkim z korzyścią dla odbiorców tych działań, a więc osób z różnymi rodzajami niepełnosprawności. Serdecznie dziękujemy za przyjęcie zaproszenia do współpracy wszystkim Państwu autorom tekstów. Specjalne podziękowania kierujemy do Państwa recenzentów, których bardzo wnikliwe recenzje zdecydowanie udoskonaliły treść poszczególnych rozdziałów.
  • Item
    Rola jednostek samorządu terytorialnego w utrzymaniu bezpieczeństwa i porządku publicznego
    (Wydawnictwo KUL, 2014) Jańczuk, Lech
    Niniejsza publikacja prezentuje rozważania dotyczące przyczyn występowania sporów i właściwości kompetencyjnych przez organy administracji centralnej i terenowej w zakresie utrzymania bezpieczeństwa i porządku publicznego. Celem niniejszej publikacji jest wskazanie obszarów właściwych dla organów administracji centralnej i terenowej w tym zakresie, z uwzględnieniem specyfiki jednych i drugich.
  • Item
    Dziedzictwo myśli pedagogicznej Edmunda Bojanowskiego we współczesnej edukacji w Polsce i na świecie
    (Wydawnictwo KUL, 2014) Opiela, Maria Loyola
    Prezentacja dziedzictwa myśli pedagogicznej Edmunda Bojanowskiego we współczesnej edukacji w Polsce i na świecie dotyczy istoty procesu rozwoju i edukacji osoby od najwcześniejszych chwil życia aż po jego spełnienie oraz jego realizacji w zmieniających się warunkach społeczno-kulturowych. W tym celu przedstawiono podstawowe założenia wczesnego wychowania w koncepcji E. Bojanowskiego ujęte w wymiarze podmiotowym i filozoficzno-religijnym oraz związaną z nimi koncepcję wychowania integralnego realizowanego w pedagogii katolickiej. Troska o wierność tym podstawom dla zachowania jej tożsamości w działalności pedagogicznej prowadzonej przez Siostry Służebniczki NMP, czy osoby i wspólnoty, które ją podejmują ma ważne znaczenie dla podmiotowego wymiaru pedagogiki przedszkolnej. Egzemplifikacje działań edukacyjnych inspirowane przez Bojanowskiego w różnych środowiskach potwierdzają, iż dziedzictwo jego myśli pedagogicznej wciąż się pomnaża w dziedzinie oświaty, kultury, działalności społecznej, naukowej w Polsce i świecie, zarówno w Europie, Ameryce jak i w krajach misyjnych. Różnice kulturowe i społeczne przyjęte z szacunkiem nie stanowią przeszkody w realizacji wskazań Bojanowskiego ukierunkowanych na służbę wychowaniu osoby na każdym etapie jej życia i rozwoju, gdyż natura człowieka i cel wychowania są wspólne wszystkim.
  • Item
    Nauczanie języków obcych na potrzeby rynku pracy
    (Wydawnictwo KUL, 2015) Sowa, Magdalena; Mocarz-Kleindienst, Maria; Czyżewska, Urszula
    Publikacja stanowi zbiór kilkunastu tekstów nt. nauczania języków obcych w kontekście potrzeb polskiego i międzynarodowego rynku pracy. Zostały one uporządkowane w pięć bloków tematycznych. W pierwszym pt. Polityka językowa i programy nauczania autorzy podjęli problematykę przestrzeni komunikacji publicznej w kontekście polskiej polityki językowej, jak również szereg zagadnień szczegółowych. Są nimi: cechy konstytuujące język specjalistyczny, badania nad dyskursami specjalistycznymi w obrębie konkretnych grup zawodowych, rola i miejsce specjalistycznych języków obcych w dydaktyce uniwersyteckiej, w szczególności w programach specjalizacji na kierunkach neofilologicznych. Autorzy zaakcentowali potrzebę stałej współpracy w tworzeniu programów studiów lingwistycznych ze światem biznesu. W kolejnym bloku pt. Kształcenie językowe a potrzeby rynku pracy wskazano na potrzebę uwzględnienia oczekiwań pracodawców wobec absolwentów studiów neofilologicznych. Na przykładzie kilku konkretnych kierunków studiów przeanalizowano relacje pomiędzy wymogami rynku pracy, proponowanymi treściami kształcenia neofilologicznego a oczekiwaniami studentów. Podkreślono jednocześnie potrzebę zastosowania nowoczesnych technologii w dydaktyce uniwersyteckiej. Rozwijający się niezwykle dynamicznie zglobalizowany i wielokulturowy rynek pracy implikuje potrzebę wprowadzania nowych rozwiązań w zakresie metod dydaktycznych. Tym zagadnieniom poświęcona została trzecia część publikacji Nowe tendencje w nauczaniu języków specjalistycznych. W proces efektywnego kształcenia w zakresie języków obcych (w tym specjalistycznych) wpisane jest zagadnienie ewaluacji, które pozwala zweryfikować wiedzę i umiejętności językowe. Tym aspektom poświęcona została kolejna część tomu Ewaluacja. Istotnym komponentem dydaktyki uniwersyteckiej na potrzeby rynku pracy jest kształcenie nauczycieli języków obcych, którzy po ukończeniu studiów dysponują wiedzą i kompetencjami w zakresie nauczania języka obcego specjalistycznego. Specyfika pracy nauczyciela języka specjalistycznego, wyzwania i potrzeby edukacyjne tej grupy zawodowej stały się obiektem refleksji naukowej w ostatniej części tomu Kształcenie nauczycieli.
  • Item
    Obraz kampanii wyborczej do Parlamentu Europejskiego w lubelskiej prasie regionalnej
    (Wydawnictwo KUL, 2015) Łukasik-Turecka, Agnieszka
    Rola mediów w zakresie informowania i edukowania społeczeństwa jest szczególnie istotna w okresie kampanii wyborczej. Ważne jest, w jaki sposób media przybliżają swym odbiorcom kampanię wyborczą, czy obraz kampanii przedstawiany jest przez pryzmat sylwetek kandydatów, ich działania kampanijne czy może poprzez prezentację instytucji, o których mandaty walczą kandydaci. Niniejszy artykuł ukazuje w jaki sposób przedstawiano kampanie wyborcze do Parlamentu Europejskiego na łamach trzech lubelskich dzienników regionalnych w 2004 i 2009 roku.