Browsing by Author "Sienkiewicz, Tomasz"

Now showing 1 - 4 of 4
  • Item
    Decyzja administracyjna w sprawie usunięcia drzew lub krzewów z terenu nieruchomości lub jej części wpisanej do rejestru zabytków
    (Wydawnictwo KUL, 2017) Sienkiewicz, Tomasz
    Rok 2017 jest to rok bogaty w wydarzenia legislacyjne z zakresu ochrony zabytków. Między innymi, w związku z wejściem w życie w dniu 9 września 2017 r. ustawy z dnia 22 czerwca 2017 r. o zmianie ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1595), która usunęła z ustawy o ochronie przyrody zezwolenie na usunięcie drzew lub krzewów z terenu nieruchomości wpisanej do rejestru zabytków lub jej części, wydawane przez wojewódzkiego konserwatora zabytków, dalsze prowadzenie badań zakresie nim objętym (zezwolenia wojewódzkiego konserwatora zabytków) byłoby pozornie niecelowe. Nowelizacja ta czyni bezprzedmiotowymi badania oraz publikację ich wyników w zakresie zezwolenia na usunięcie drzew lub krzewów z terenu nieruchomości wpisanej do rejestru zabytków lub jej części. Pozostawione w ustawie o ochronie przyrody dwa inne przepisy związane z działaniem wojewódzkiego konserwatora zabytków jako organu opiniodawczego nie dawały autorowi potencjalnej książki zbyt wielkich podstaw do sporządzenia w tym wąskim zakresie monografii książkowej, ani być może monograficznego artykułu w czasopiśmie. Jednak brak przedmiotu analizy prawnej to tylko pozory. Nieprzypadkowo stan prawny tej monografii określony jest datą 24 listopada 2017 r. W tym dniu Sejm RP uchwalił ustawę o zmianie ustawy o ochronie przyrody oraz ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (druk sejmowy 1977). W czasie pisania niniejszej książki ustawa ta jeszcze nie obowiązywała, jeszcze nie było wiadomo, jaki będzie stan prawny po pracach w Senacie RP i ewentualnych zastrzeżeniach Prezydenta RP, ale jedno było wiadomo na pewno – Sejm zmienia poglądy na decyzję w sprawie usuwania drzew lub krzewów z terenu nieruchomości lub jej części wpisanej do rejestru zabytków. Zmiana ta zachodzi w odstępie kilku miesięcy w sposób rewolucyjny. Niniejsza monografia nosi tytuł "Decyzja administracyjna w sprawie usunięcia drzew lub krzewów z terenu nieruchomości lub jej części wpisanej do rejestru zabytków”.
  • Item
    O potrzebie ustawowego doformalizowania charakteru prawnego wojewódzkiej ewidencji zabytków
    (Wydawnictwo KUL, 2025) Sienkiewicz, Tomasz
    Zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami wojewódzki konserwator zabytków prowadzi wojewódzką ewidencję zabytków w formie kart ewidencyjnych zabytków znajdujących się na terenie województwa. Ewidencja ta w czasie ostatnich lat przeszła ewolucję od materialnotechnicznego spisu do ewidencji, która wywołuje skutki prawne, zwłaszcza dla właściciela zabytku. Z punktu widzenia odbiorcy systemu ochrony zabytków jest to o tyle zastanawiające, że równolegle istnieje rejestr zabytków prowadzony przez ten sam organ administracji publicznej – wojewódzkiego konserwatora zabytków. W związku ze zmianą charakteru ww. ewidencji zasadne jest odnotowanie poglądów sądów administracyjnych z nią związanych. Zatem prawne pole badawcze wyznaczać będzie ustawa o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, zwłaszcza w zakresie art. 21 i art. 22, oraz wybrane orzecznictwo sądów administracyjnych związane z wojewódzką ewidencją zabytków. Celem artykułu jest ukazanie charakteru prawnego wojewódzkiej ewidencji zabytków poprzez odwołanie do norm prawnych dotyczących wyłączania budynku z tej ewidencji. W artykule wykorzystano głównie metodę dogmatyczną. Under Article 22 (2) of the Act on the protection and maintenance of historical monuments, the voivodeship conservator of monuments maintains the voivodeship monument records in the form of sheets listing the monuments located in the voivodeship. Over the past few years, these records have evolved from a material-technical inventory to a record with legal consequences, especially for the monument’s owner. From the point of view of the recipient of the monument protection system, this is all the more puzzling as there is a parallel register of monuments kept by the same public administration body – the voivodeship conservator of monuments. Given the change in the nature of the aforementioned records, it is reasonable to note the views of the administrative courts regarding them. Therefore, the legal field of research will be determined by the Act on the protection and maintenance of historical monuments, especially Article 21 and Article 22, and selected case law of administrative courts related to the voivodeship monument records. This article aims to show the legal nature of the voivodeship monument records by referring to the legal norms on excluding a building from these records. This article uses mainly the dogmatic method. Відповідно до статті 22.2 Закону “Про охорону та захист історичних пам’яток”, воєводський консерватор пам’яток веде воєводський облік пам’яток у формі облікових карток пам’яток культури, розташованих на території воєводства. Цей облік за останні кілька років еволюціонував від матеріально-технічного інвентаризаційного списку до обліку, який має юридичні наслідки, особливо для власника такої пам’ятки. З точки зору реципієнта системи охорони пам’яток, це остільки викликає здивування, оскільки існує паралельний реєстр пам’яток, який веде той самий орган державного управління – воєводський консерватор пам’яток. Оскільки характер вищезгаданого обліку змінився, доцільно звернути увагу на погляди адміністративних судів, пов’язані з ним. Тому правове поле дослідження визначатиметься Законом про охорону і захист історичних пам’яток, особливо в рамках ст. 21 і ст. 22, а також окремими прецедентними рішеннями адміністративних судів, пов’язаними з воєводським обліком пам’яток. Мета статті – показати правову природу воєводського обліку історичних пам’яток, посилаючись на правові норми, що стосуються виключення будівлі з цього обліку. У статті використовується переважно догматичний метод. В соответствии со статьей 22 (2) Об охране памятников и опеке над памятниками, воеводский хранитель памятников ведет воеводский учет памятников в форме свода учетных карт памятников, находящихся на территории воеводства. За последние несколько лет этот учет превратился из материально-технической описи в учет, который влечет за собой юридические последствия, особенно для владельца памятника. С точки зрения получателя системы охраны памятников, это вызывает недоумение, поскольку существует параллельный реестр памятников, который ведется тем же органом государственного управления – воеводским хранителем памятников. В связи с изменением характера вышеупомянутого учета целесообразно обратить внимание на мнения административных судов по этому поводу. Поэтому правовое поле исследования будет определяться Законом об охране и уходе за памятниками, особенно в части статьи 21 и статьи 22, а также отдельными примерами судебной практики административных судов, связанными с воеводским учетом памятников. Цель статьи – показать правовую природу воеводского учета исторических памятников, обратившись к правовым нормам, касающимся исключения здания из этого учета. В статье используется преимущественно догматический метод.
  • Item
    Próba nadmiernej penalizacji wykroczeń
    (Wydawnictwo KUL, 2022) Sienkiewicz, Tomasz
    Czyn zabroniony musi być określony w konkretny sposób. „Każdy, przeciw komu prowadzone jest postępowanie karne, ma prawo do obrony we wszystkich stadiach postępowania. Może on w szczególności wy­brać obrońcę lub na zasadach określonych w ustawie korzystać z obrońcy z urzędu” – stanowi Konstytucja RP w art. 42 ust. 2. Normę tę należy odnosić również do sytuacji prawnej obwinionego w postępowaniu w sprawach o wykroczenia. Celem artykułu jest krytyka próby nadmiernej penalizacji czynów zabronionych stypizowanych jako wykroczenia, na podstawie druku sejmowego nr 911 z 2021 r., na tle zmian proponowanych w druku se­jmowym nr 866, również z 2021 r. Jak stanowi art. 42 ust. 3 Konstytucji RP, „Każdego uważa się za niewinnego, dopóki jego wina nie zostanie stwierdzona prawomocnym wyrokiem sądu”. W myśl nowelizacji wskazanej w drukach sejmowych nr 866 oraz 911 reguła ta będzie złamana.
  • Item
    Sytuacja publicznoprawna przedsiębiorcy - głównego badacza w badaniach klinicznych jako podstawa ustalenia istnienia stosunku pracy z farmaceutą w tych badaniach
    (Wydawnictwo KUL, 2024) Sienkiewicz, Tomasz
    Artykuł ukazuje wpływ norm publicznoprawnych na kształtowanie się stosunku pracy farmaceutów zatrudnionych na umowę o pracę w aptece szpitalnej w badaniach klinicznych. Celem niniejszego artykułu jest ukazanie ryzyka niezamierzonego nawiązania stosunku pracy pomiędzy przedsiębiorcą - głównym badaczem a farmaceutą na podstawie norm publicznoprawnych w sytuacji braku właściwie doformalizowanych prywatnoprawnie warunków współpracy głównego badacza, wykonawcy - farmaceuty, ośrodka (często szpitala) oraz sponsora, którym często jest przedsiębiorstwo finansujące badania kliniczne zainteresowane wprowadzeniem badanej substancji na rynek. The article shows the impact of the public law norms on the formation of the employment relationship of pharmacists employed under an employment contract in a hospital pharmacy in clinical trials. The aim of this article is to show the risk of unintentional establishment of an employment relationship between the entrepreneur – principal investigator and the pharmacist on the basis of public law norms in the absence of properly formalised private law conditions of cooperation between the principal investigator, the contractor – the pharmacist, the facility (often a hospital) and the sponsor, which is often a company financing clinical trials interested in placing the investigated substance on the market.