Browsing by Author "Lewandowski, Paweł"

Now showing 1 - 20 of 71
  • Item
    Absolutorium Wydziału Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, Lublin, 29 czerwca 2015 roku
    (2015) Lewandowski, Paweł
    Dnia 29 czerwca 2015 r. w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim Jana Pawła II odbyła się uroczystość wręczenia dyplomów Absolwentom Wydziału Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji KUL kończącym studia w roku akademickim 2014/2015.
  • Item
    Canonical Marriage According to Stefan Wyszyński Based on Publications in “Ład Boży”
    (Stowarzyszenie Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2024) Lewandowski, Paweł
    This article is an analysis of sixteen texts written by Stefan Wyszyński, founder and first editor-in-chief of the weekly “Ład Boży”, which were published in the author’s series “Ład w myślach”. Wyszyński published in-depth and thoughtful studies on ecclesiastical marriage law in the weekly, under various pseudonyms. The reason for this was the promulgation of the Decree of 25 September 1945 Marriage Law, which implemented compulsory civil weddings for all Polish citizens and legally permitted divorce. Wyszyński, using the teaching of the Popes, in particular Pius XI, and the Polish Episcopate, warned the Christian faithful of the dangers of ideologies striking at the institution of marriage, defended it and showed the way forward.
  • Item
    Contemplari et contemplata allis tradere, czyli rzecz o dominikańskiej duchowości
    (Wyższe Seminarium Duchowne w Tarnowie, 2007) Lewandowski, Paweł
    U podstaw duchowości dominikańskiej leżą konstytucje zakonne Dominika Guzmána, który modlitewnego charyzmatu założonego przez siebie Zakonu Kaznodziejskiego nie ujął w ramy ściśle określonych reguł czy metod, a jedynie swoim „synom” wyznaczył kierunek duchowych poszukiwań. Życie dominikańskie od początku miało kontemplacyjny charakter, co wyraża dewiza Zgromadzenia: „contemplari et contemplata allis tradere”. Choć zasadniczy rys omawianej duchowości daje się streścić w owej sentencji: „kontemplować, a owoce kontemplacji przekazywać innym”, można wyróżnić cztery podstawowe kierunki formujące duchowość naśladowców św. Dominika.
  • Item
    Czy ksiądz może odmówić udzielenia chrztu świętego mojemu dziecku?
    (Parafia Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Mielcu, 2016) Lewandowski, Paweł
    W liście pasterskim Episkopatu Polski, z dnia 22 listopada 2015 r., czytamy: „Pełne wiary spojrzenie na to przełomowe w dziejach naszego narodu wydarzenie sprawia, że przeżycie Jubileuszu 1050-lecia Chrztu Polski nie ogranicza się do rozważania zagadnień o charakterze społecznym, kulturowym czy narodowym. Są to z pewnością kwestie ważne, ale to przecież nie te pytania usłyszał Mieszko I, gdy stanął przy chrzcielnicy. Najpierw zapytano go o to, czy wyrzeka się szatana i jego próżnej chwały. Następnie, czy wierzy w Boga Ojca Wszechmogącego, w Jego Jedynego Syna – Jezusa Chrystusa, wcielonego, ukrzyżowanego i zmartwychwstałego, w Ducha Świętego, w święty, katolicki i apostolski Kościół, w społeczność świętych i w zmartwychwstanie ciała. Na wszystkie te pytania Mieszko odpowiedział: „Wierzę!”. To samo wyznanie wiary powtarzamy i my 1050 lat później”. Jak zauważają zatem polscy biskupi, wydarzenia o charakterze społecznym, kulturowym czy narodowym związane z Rokiem Jubileuszowym, skądinąd niezwykle ważne, nie mogą nam przesłonić refleksji podstawowej, którą w tym szczególnym czasie zobligowani jesteśmy czynić. Obchody 1050-lecia Chrztu Polski stanowią dla nas bowiem doskonałą okazję przede wszystkim do odnowy i pogłębienia własnej świadomości chrzcielnej. Aby wykorzystać tę okazję podejmiemy refleksję nad sakramentem chrztu świętego, który prawodawca kodeksowy w kan. 849 określa jako „konieczny do zbawienia przez rzeczywiste lub zamierzone przyjęcie, który uwalnia ludzi od grzechów, odradza ich jako dzieci Boże i przez upodobnienie do Chrystusa niezniszczalnym charakterem włącza ich do Kościoła”.
  • Item
    Dekrety reformatorskie z wizytacji kanonicznych przeprowadzonych przez Biskupa Tarnowskiego Jerzego Ablewicza
    (Wydawnictwo KUL, 2022) Lewandowski, Paweł
    Przedmiotem niniejszego materiału źródłowego opatrzonego aparatem krytycznym są 152 dekrety reformatorskie z wizytacji kanonicznych przeprowadzonych przez Biskupa Tarnowskiego Jerzego Ablewicza. Opracowanie jest efektem usługi badawczej obejmującej kwerendę archiwalną wykonaną w Archiwum Diecezjalnym im. Arcybiskupa Jerzego Ablewicza w Tarnowie. Celem podjętego działania jest nie tylko trwałe zachowanie spuścizny Biskupa Tarnowskiego Jerzego Ablewicza, ale także wyrażenie wdzięczności Pasterzowi ofiarnie służącemu diecezjanom w latach 1962-1990. W przedłożonej edycji zawarto, ułożone chronologicznie, wyłącznie dekrety reformatorskie z wizytacji kanonicznych przeprowadzonych osobiście przez abpa Ablewicza, chociaż należy zauważyć, że we wspomnianych latach w imieniu i z upoważnienia Biskupa Tarnowskiego parafie wizytowali także biskupi pomocniczy: Michał Blecharczyk, Karol Pękala, Piotr Bednarczyk, Józef Gucwa i Władysław Bobowski. Przygotowywane przez nich dekrety reformatorskie były drukowane na osobistym papierze Biskupa Tarnowskiego i podpisywane przez samego abpa Ablewicza. W analizowanym okresie zwizytowanych zostało 113 dekanatów. Biskup Tarnowski osobiście zwizytował w całości lub części 25 spośród nich. Materiał źródłowy opatrzony aparatem krytycznym został ubogacony częścią aneksową, w której znajdują się: 1. Wykaz wizytacji kanonicznych przeprowadzonych przez Biskupa Tarnowskiego Jerzego Ablewicza ze szczegółowym wskazaniem dat wizytacji, parafii, dekanatów, duchownych wymienionych w dekretach reformatorskich oraz sygnatur Archiwum Diecezjalnego im. Arcybiskupa Jerzego Ablewicza w Tarnowie zastosowanych w zespole Wizytacje Kanoniczne; 2. Wykaz duchownych wymienionych w dekretach reformatorskich z wizytacji kanonicznych przeprowadzonych przez Biskupa Tarnowskiego Jerzego Ablewicza ze wskazaniem roboczych numerów dekretów reformatorskich, sygnatur w zespołach: Akta Personalne Kapłanów lub Akta Personalne Kapłanów Pracujących poza Diecezją oraz rekordów bibliograficznych biogramów pośmiertnych; 3. Kwestionariusz wizytacyjny (stosowany do 1968 r.); 4. Kwestionariusz wizytacyjny (stosowany od 1969 r.); 5. Trzeci Synod Diecezji Tarnowskiej – statuty synodalne; 6. Trzeci Synod Diecezji Tarnowskiej – instrukcja synodalna dotycząca przebiegu wizytacji kanonicznej. Opracowanie zawiera także wykazy: skrótów oraz bibliograficzny źródeł prawa i literatury. The subject of the present source material with a critical apparatus are 152 reform decrees from canonical visitations carried out by Jerzy Ablewicz, the Bishop of Tarnów. The study is the result of a research service involving an archival search conducted in the Diocese Archive Archbishop Jerzy Ablewicz in Tarnów. The aim of the undertaking is not only to permanently preserve the legacy of Jerzy Ablewicz, the Bishop of Tarnów, but also to express gratitude to the Shepherd who sacrificially served the diocesan in the years 1962-1990. The presented edition contains, arranged chronologically, only the reform decrees from the canonical visitations carried out personally by Archbishop Ablewicz, although it should be noted that in the years mentioned above, in the name and on the authority of the Bishop of Tarnów, parishes were also visited by auxiliary bishops: Michał Blecharczyk, Karol Pękala, Piotr Bednarczyk, Józef Gucwa and Władysław Bobowski. The reform decrees prepared by them were printed on the personal paper of the Bishop of Tarnów and signed by Archbishop Ablewicz himself. During the analysed period, 113 vicariates forane were visited. The Bishop of Tarnów personally visited all or part of 25 of them. The source material provided with critical apparatus has been enriched by an annex part, which includes: 1. List of canonical visitations carried out by Jerzy Ablewicz, the Bishop of Tarnów with a detailed indication of the dates of the visitations, parishes, vicariates forane, clergy mentioned in the reform decrees and the signatures of the Diocese Archive Archbishop Jerzy Ablewicz in Tarnów applied in the Canonical Visitations unit; 2. List of clergy mentioned in the reform decrees from the canonical visitations conducted by Jerzy Ablewicz, the Bishop of Tarnów with indication of working numbers of reform decrees, signatures in the units: Personal Files of Priests or Personal Files of Priests Working Outside the Diocese and bibliographic records of posthumous biographies; 3. Visitation questionnaire (used until 1968); 4. Visitation questionnaire (used since 1969); 5. Third Synod of the Diocese of Tarnów – synodal statutes; 6. Third Synod of the Diocese of Tarnów – synodal instruction regarding the course of the canonical visitation. The study also contains lists of: abbreviations and bibliographic sources of law and literature.
  • Item
    Financial Support of Accused Clerics of Sexual Abuses of Minors. An Outline
    (Stowarzyszenie Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2021) Lewandowski, Paweł
    The right to a decent remuneration is one of the fundamental rights of every human being. This right may not be denied to clerics, including those accused of sexual abuses of minors. Ratio legis of such a state, apart from a number of theological and legal motives, should be noticed in the priest’s ministry itself, and even in his readiness to perform this service. Therefore, at every stage of disciplinary or penal proceedings, the accused cleric must be provided with dignified and just support.
  • Item
    Formacja w zgromadzeniach zakonnych - nowicjat
    (Parafia Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Mielcu, 2015) Lewandowski, Paweł
    Zgodnie z dyspozycją zawartą w kan. 646 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 roku, nowicjat jest okresem formacji początkowej, w którym nowicjuszka bądź nowicjusz dokładniej rozpoznaje własne powołanie w relacji do charyzmatu i posłannictwa wybranego przez siebie instytutu zakonnego. Jest to także czas poznania fundamentalnych obowiązków tej szczególnej formy oddania swojego życia na służbę Bogu i Kościołowi przez stopniowe praktykowanie trzech rad ewangelicznych (dobrowolnego ubóstwa, dozgonnej czystości i zupełnego posłuszeństwa) oraz stylu życia konkretnego instytutu zakonnego. Warto zauważyć, że nowicjat służy także i „drugiej stronie”, tzn. samemu instytutowi zakonnemu, jego przełożonym, opiekunom, wychowawcom. Jest to bowiem czas, w którym lepiej poznają oni osobowość kandydata, weryfikują jego powołanie i upewniają się o zdatności nowicjuszki bądź nowicjusza do podjęcia życia zakonnego.
  • Item
    Godziwe utrzymanie prezbiterów diecezjalnych w Polsce
    (Stowarzyszenie Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2019) Lewandowski, Paweł
    The aim of the dissertation is to analyze the universal and the Polish particular legislation regarding the right of diocesan presbyters to a decent living. The dissertation adopted the thesis: The right to decent support is included in the catalog of fundamental rights due to every human being. Therefore, it is also entitled to diocesan presbyters so that they can properly fulfill their priestly vocation. This right was proclaimed by the legislator in can. 281, and also normalized the means of realizing the entitlement due to diocesan presbyters and obliged the particular legislators to specify it. The monograph sought answers to the following questions: what are the grounds of the law of diocesan presbyters for decent support; are these grounds legally binding, i.e. whether the obligation to exercise this right by other entities is correlated with the right of presbyters; what should be understood by ‘decent support’; what elements make up the right to decent support; how is this right implemented; whether the means of implementing this right indicated by the legislator are sufficient to secure the proper support of diocesan presbyters; how the right to decent support is implemented in the Polish particular legislation, i.e. whether the means of its implementation find practical application in the Church in Poland; is the system of decent support of diocesan presbyters in Poland homogeneous and sufficient? The issues raised in the monograph were carried out in three chapters, extended into smaller thematic units, preceded by a list of abbreviations and an introduction. Chapter I, which is an introduction to the subject, contains an explanation of the concepts of ‘diocesan presbyter’ and ‘decent support’, necessary for further analysis. After their exegesis, the theological and legal foundations for the right to support presbyters were shown. Chapter II addresses the problem of decent support of diocesan presbyters according to the Code of Canon Law of 1983. First, the entities obliged to care for the proper implementation of the presbyteral rights, including the faithful Christians and the diocesan bishop, were elaborated and the rights of presbyters arising from the ratio of incardination and temporary service in another particular Church were clarified. In the subsequent part of the chapter, the following issues were explored: call to simplicity of life, forms of decent support of presbyters (including: the offerings given for the celebration of Mass, iura stolae, remuneration for a given office or task and funds for the support of clergy as well as funds for the social security of clergy), regulation of inheritance property due to death. The legal basis for protecting and defending the right to decent support has also been indicated. The analysis of the decent support of diocesan presbyters according to the Code of Canon Law of 1983, carried out in Chapter II, allowed us to take up the same issue in Chapter III according to Polish particular legislation. The structure of the chapter corresponds to the previous one, however, in order to present the forms of decent support of presbyters, the following were included: offerings given for the celebration of Mass, iura stolae, offerings given due to pastoral Christmas visit, All Souls Day offerings, remuneration for a given office or task, other income, housing, meals and funds for the support of clergy and social security of clergy. The conclusion includes the reasumption of the results of analyzes undertaken in the individual chapters and the conclusions de lege lata and de lege ferenda. The dissertation is culminated by an annex containing a Polish translation of the Decretum de recursu super congruentia inter legem particularem et normam codicialem of the Pontifical Council for Legislative Texts, a bibliographic list of sources of law and literature, a summary of the dissertation in English and a list of contents in English and Polish.
  • Item
    Godziwe utrzymanie prezbiterów diecezjalnych według Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 roku i polskiego ustawodawstwa partykularnego
    (2019-04-16) Lewandowski, Paweł
    Cel rozprawy stanowi analiza ustawodawstwa powszechnego i partykularnego w Polsce w przedmiocie prawa prezbiterów diecezjalnych do godziwego utrzymania. W dysertacji przyjęto tezę: Prawo do godziwego utrzymania jest zawarte w katalogu praw podstawowych należnych każdemu człowiekowi. Dlatego przysługuje ono również prezbiterom diecezjalnym, aby mogli właściwie wypełniać powołanie kapłańskie. Prawo to proklamował ustawodawca w kan. 281, a także unormował środki realizacji uprawnienia należnego prezbiterom diecezjalnym i zobowiązał ustawodawców partykularnych do jego doprecyzowania. W monografii poszukiwano odpowiedzi na pytania: jakie są podstawy prawa prezbiterów diecezjalnych do godziwego utrzymania; czy podstawy te mają charakter uprawniająco-zobowiązujący; co należy rozumieć przez ‘godziwe utrzymanie’; jakie elementy składają się na prawo do godziwego utrzymania; w jaki sposób prawo to jest realizowane; czy środki realizacji tego prawa wskazane przez ustawodawcę są wystarczające do zabezpieczenia godziwego utrzymania prezbiterów diecezjalnych; w jaki sposób prawo do godziwego utrzymania jest realizowane w polskim ustawodawstwie partykularnym, tj. czy środki jego realizacji znajdują praktyczne zastosowanie w Kościele w Polsce; czy system godziwego utrzymania prezbiterów diecezjalnych w Polsce jest jednolity i wystarczający?
  • Item
    I Synod Diecezji Tarnowskiej
    (Parafia Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Mielcu, 2017) Lewandowski, Paweł
    Czasy bpa Leona Wałęgi były bardzo trudne, a mimo to na I Synod Diecezji Tarnowskiej, który odbył się w dniach 21-23 sierpnia 1928 r., zostali wezwani: wszyscy kanonicy kapituły katedralnej, 22 dziekanów, 23 proboszczów, 8 przełożonych zakonnych, 2 księży profesorów, 5 honorowych radców kurialnych, 19 wicedziekanów, 42 członków komisji synodalnych, 22 wikariuszy i 3 gości. Jak zauważa ks. prof. Robert Kantor, kanclerz Kurii Diecezjalnej w Tarnowie, w I Synodzie udział wzięło 151 księży na 459 (wg stanu z 31 grudnia 1928 r.). Było to więc ponad 30% prezbiterium tarnowskiego!
  • Item
    II Synod Diecezji Tarnowskiej
    (Parafia Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Mielcu, 2018) Lewandowski, Paweł
    W liście pasterskim zapowiadającym V Synod Diecezji Tarnowskiej bp Andrzej Jeż pisał: „Wyrazem odnowy życia naszej diecezjalnej wspólnoty winna być nade wszystko głęboka reforma nas samych, uporządkowanie spraw własnego sumienia, zbliżenie się do Chrystusa przez stałą formację i pogłębienie życia sakramentalnego (…). Synod daje nam okazję do pewnego globalnego spojrzenia na obecny stan naszej diecezji. Pozwala postawić ogólną diagnozę, aby w oparciu o nią obrać dalsze kierunki pracy duszpasterskiej”.
  • Item
    Implementation of the Clergy’s Right to Rest According to the Polish Post-Code Synodal Legislation
    (2023-06-30) Lewandowski, Paweł
    The right to rest is undoubtedly one of the most fundamental rights of every human being. The universal legislator regulated this right successively in Canon 283 para. 2; Canon 395 para. 2; Canon 410; Canon 533 para. 2; Canon 550 para. 3 of the 1983 Code of Canon Law. Thirty-three Polish post-code synodal legislators recited code dispositions, promulgating detailed regulations on leaves and days off for clergy. The exercise of the entitlement must always take into account the principle: salus animarum suprema lex. Prawo do wypoczynku bez wątpienia należy uznać za jedno z najbardziej podstawowych praw przysługujących każdemu człowiekowi. Ustawodawca powszechny uregulował to uprawnienie sukcesywnie w kan. 283 § 2, 395 § 2, 410, 533 § 2, 550 § 3 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r. Trzydziestu trzech polskich pokodeksowych ustawodawców synodalnych recypowało dyspozycje kodeksowe, promulgując szczegółowe przepisy w sprawie urlopów i dni wolnych duchownych. Realizacja przysługującego uprawnienia zawsze musi uwzględniać zasadę: salus animarum suprema lex.
  • Item
    Instytucja na rzecz utrzymania duchownych według Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 roku
    (Stowarzyszenie Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2019) Lewandowski, Paweł
    Prawo do godziwego wynagrodzenia bez wątpienia należy uznać za jedno z najbardziej podstawowych praw przysługujących każdemu człowiekowi. W odniesieniu do duchownych realizację tego fundamentalnego prawa zabezpiecza m.in. specjalny fundusz na rzecz utrzymania duchownych. Fundusz ten gromadzi dobra i ofiary przeznaczone na utrzymanie duchownych, którzy pełnią służbę na rzecz diecezji. Pierwsza część artykułu zawiera genezę funduszu na rzecz utrzymania duchownych, druga zaś stanowi analizę ustawodawstwa kodeksowego w odniesieniu do podjętego tematu.
  • Item
    Iura Stolae Offerings According to the 1983 Code of Canon Law and the Polish Particular Legislation
    (2019) Lewandowski, Paweł
    Christ’s faithful, using sacraments and sacramentals, make offerings for the support of the clergy. In ten dioceses in Poland, some of the collected funds are transferred to diocesan and parish needs, the remaining amount is transferred to the clergy. Although specific solutions vary from one diocese to another, offerings made on the occasion of baptism, assisting in the sacramental marriage or church funeral are substantial material support, and thus constitute the implementation of the clergy’s right to decent support.
  • Item
    IV Ogólnopolska Konferencja Naukowa „Kodeks Prawa Kanonicznego w badaniach młodych naukowców”, Lublin, 6 czerwca 2015
    (2015) Lewandowski, Paweł
    Dnia 6 czerwca 2015 r. w Collegium Iuridicum Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II odbyła się IV Ogólnopolska Konferencja Naukowa Kodeks Prawa Kanonicznego w badaniach młodych naukowców. Została zorganizowana przez Katedrę Kościelnego Prawa Publicznego i Konstytucyjnego KUL; Wydział Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji KUL; Komisję Prawniczą Oddział Polskiej Akademii Nauk w Lublinie; Wydział Nauk Prawnych Towarzystwa Naukowego KUL; Stowarzyszenie Kanonistów Polskich oraz Stowarzyszenie Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa KUL.
  • Item
  • Item
    Kompetencje biskupa diecezjalnego dotyczące środków społecznego przekazu w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 r.
    (Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, 2015) Lewandowski, Paweł
    In the 1983 Code of Canon Law the ecclesiastical legislator directly devotes eleven canons (822-832) to the instruments of social communication. In an indirect way it refers to them in canon: 666, 747, 761, 772, 779, 804, 1063, 1369. The legislator of the Code grants to the diocesan bishop broad jurisdiction regarding the instruments of social communication. These concern the following capacities: the use of the instruments of social communication and the instruction concerning the obligation of cooperation in their usage, ensuring the purity of faith and morals, issuing permissions for the participation of the clergy and the religious in radio and television programs and publishing in journals, preparation of standards for the presence of the clergy and monks in radio and television broadcasting and the transmission of Christian doctrine through these instruments, as well as the administration of sanctions against those who harm true faith or good morals. The instructions of the legislator of the Code correspond with the ecclesiastical documents on the instruments of social communication or the episcopal ministry: the decrees of the II Vatican Council Inter mirifica and Christus Dominus, the instruction of the Pontifical Commission for Social Communications Communio et progressio, the directory of the Congregation for Bishops Ecclesiae imago, the instruction of the Pontifical Council for Social Communications Aetatis novae, as well as the directory of the Congregation for Bishops Apostolorum successores. The Code norms are also complemented by the Guide to the Training of Future Priests Concerning the Instruments of Social Communication issued by the Congregation for Catholic Education, the Instruction on Some Aspects of the Use of the Instruments of Social Communication in Promoting the Doctrine of the Faith issued by the Congregation for the Doctrine of the Faith and the document of the Pontifical Council for Social Communications Ethics in Communications.
  • Item
    Kompetencje biskupa diecezjalnego dotyczące środków społecznego przekazu w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 roku i polskim pokodeksowym ustawodawstwie partykularnym
    (Wydawnictwo Diecezji Tarnowskiej Biblos, 2015) Lewandowski, Paweł
    The instruments of social communication play an important role in the modern world. Their importance is particularly evident in the communication process between people, to express and exchange views, in teaching and in obtaining and transmitting information. The Church shares a vision for the media, as evidenced by the documents: the Second Vatican Council, the Congregation for Bishops, the Congregation for the Doctrine of the Faith, the Congregation for Catholic Education and the Pontifical Council for Social Communications, as well as the papal teaching. In the Code of Canon Law of 1983 the church legislature devotes eleven canons (822-832) that make up the Title IV of De instrumentis communicationis socialis et in specie de libris of Book III De Ecclesiae munere docendi, to social communication. In an indirect way, the legislature refers to social communication in can. 666 belonging to Book II of De Populo Dei; can. 747, 761, 772, 779, 804 belonging to Book III De Ecclesiae munere docendi; can. 1063 belonging to Book IV of De Ecclesiae munere sanctificandi as well as can. 1369 belonging to Book VI De sanctionibus in Ecclesia. Among the numerous post-code Polish legislations, the issue of the competence of the diocesan bishop concerning social communication is defined by twenty-four particularistic and diocesan councils and the Standards of the Conference of the Polish Episcopate concerning the requirements for clerics and religious and communicating the Christian doctrine in radio and television. The Code of Canon Law of 1983 and the post-code Polish particular legislation grant the diocesan bishop wide ranging competence concerning the media. The core competence of the diocesan bishop in the analyzed material is the use of the instruments of social communication and the spreading of the Gospel through them. For this reason, he is obliged to deepen his knowledge concerning new communication tools and developing skills in using them. Within his competence there is also the instructing and directing of the faithful so that – through means of social communication – they may progress in attaining perfection of self and loved ones. The diocesan bishop should sensibilize the obligation to cooperate in building up the Church using the new tools of communication. Social communication, although they play an important role, can not replace personal proclamations of the Word of God. An important competence of the diocesan bishop is to ensure the purity of the truths of faith and morals on the area of the particular Church, entrusted to his care. This is fulfilled through the exercise of his competence: he is to take care that faith and morals of the faithful are not harmed by the written word or the use of instruments of social communication; he is to require that which is to be issued by the faithful in writing and applies to faith or morals be presented for prior assessment; and to reject any writings which harm correct faith or morals. In fulfilling the tasks of ensuring the integrity of the truths of faith and morals the diocesan bishop is therefore competent to: consenting to the fact, that instruments of social communication that are subject to him, in their name use the term „Catholic”; establish ecclesiastical assistants of Catholic media; appoint censors to evaluate publications and religious programs; giving authorisation to issue works in the area of faith and morals; express consent for the clerics and religious for permanent or temporary cooperation with radio stations or television stations and publishing in newspapers, magazines or periodicals which clearly are attacking religion or good morals. The competence of the diocesan bishop also includes concern for the Catholic instruments of social communication. He is entitled to: appoint and dissolve Catholic media; approve and amend the statutes by which they are guided; establish and dismiss those responsible for Catholic instruments of social communication; and have concern for the finances of the Catholic media. In the competence of the diocesan bishop, there is also the appointing of entities authorized to represent the particular Church in the media. The diocesan bishop also defines the range of rights to these entities. In the event of a serious breach of rules concerning the presence of the clerics and religious, and preaching the dogmas of the Church in the media, the diocesan bishop is competent to mete out administrative and penal sanctions against those who harm the faith or good morals. The aim of this action is to lead to repentance those, who violate the law, to protect the spiritual good of the faithful and the desire to preserve the unity of the Church. In conclusion, we need to state that there is coherence between the Code of Canon Law of 1983 and the post-code Polish particular legislation in the matter of the competence of the diocesan bishop concerning the instruments of social communication.
  • Item
    Kongregacje dekanalne w diecezji tarnowskiej w latach 1918-1939
    (Wydawnictwo Diecezji Tarnowskiej Biblos, 2020) Lewandowski, Paweł
    Po przyjęciu sakramentu święceń, dla formacji ascetycznej, pastoralnej i intelektualnej duchowieństwa diecezji tarnowskiej w latach 1918-1939, istotne znaczenie posiadały kongregacje dekanalne, procedowane zgodnie z dyspozycjami ustawodawcy powszechnego zawartymi w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1917 r. w kan. 131, 448 i 2377, oraz ustawodawcy partykularnego promulgowanymi w dekrecie Kongregacye dekanalne (1919 r.) oraz w I Synodzie Diecezji Tarnowskiej (1928 r.) wraz ze szczegółową Instrukcją o kongregacjach dekanalnych. W analizie uwzględniono również zrekonstruowane statuty II Synodu Diecezji Tarnowskiej (1938 r.), które, ze względu na zawieruchę II wojny światowej, nie zostały promulgowane.
  • Item
    Kościół w publikacjach „Gazety Wyborczej” w czasie Wielkiego Jubileuszu Roku 2000
    (2015) Lewandowski, Paweł
    „Gazeta Wyborcza” uważana jest za jeden z najbardziej wpływowych i opiniotwórczych polskich dzienników. Od początku swojego istnienia systematycznie publikuje artykuły na tematy ściśle związane z Kościołem. W czasie Wielkiego Jubileuszu Roku 2000 na łamach „Gazety Wyborczej” opublikowano 677 tekstów dotyczących Kościoła, jego duszpasterzy i wiernych, tekstów poruszających kwestie etyki i moralności chrześcijańskiej. W materiale prasowym zamieszczonym na łamach „Gazety Wyborczej” w Roku Wielkiego Jubileuszu w sposób jednoznaczny rysuje się wizja Kościoła podzielonego i skłóconego. Brak wewnętrznej jedności redaktorzy dziennika dostrzegają tak między samym duchowieństwem, jak i między duchowieństwem a wiernymi. Redakcja dziennika, nagłaśniając rzekomy podział wewnętrzny Kościoła, wskazuje jednocześnie na konieczność jego dialogu z mentalnością liberalną. Stąd też dziennikarze kreują na łamach dziennika symbole promowanego przez siebie dialogu, tzw. „ciepłe twarze” Kościoła. Z publikacji „Gazety Wyborczej” w Roku Wielkiego Jubileuszu wyłania się również wizja Kościoła jako swoistej grupy socjologicznej i specyficznej formacji politycznej. Dla jego określenia redaktorzy dziennika posługują się najczęściej takimi terminami, jak: „monarchia”, „forteca”, „twierdza”, „mocarstwo”, „sztab”, „urząd” czy „federacja”. „Gazeta Wyborcza” znana jest także z pomysłowości w wyszukiwaniu, jak i barwności w opisywaniu kościelnych sensacji. Każda rewelacja z życia Kościoła i osób z nim związanych nie uchodzi uwadze dziennikarzy i znajduje swoje odzwierciedlenie w licznych doniesieniach prasowych, reportażach czy felietonach. Trzeba dodać, że te „sensacyjne” informacje nierzadko nie mają żadnego odzwierciedlenia w rzeczywistości. Ukazywanie afer i sensacji w Kościele jest działaniem celowym, ma za zadanie ośmieszyć duchowieństwo, a wiernych zniechęcić do Kościoła.