Wydział Nauk Humanistycznych / Faculty of Humanities

Permanent URI for this community

https://hdl.handle.net/20.500.12153/4
* Instytut Językoznawstwa * Instytut Literaturoznawstwa * Instytut Nauk o Sztuce * Instytut Historii

Browse

Browsing Wydział Nauk Humanistycznych / Faculty of Humanities by Author "Bodzioch, Beata"

Now showing 1 - 6 of 6
  • Item
    Katalog śpiewów antyfonarzy piotrkowskich (1600-1645)
    (Wydawnictwo KUL, 2008) Bodzioch, Beata
  • Item
    Officium gratiarum actionis pro victoria ex Turcis obtenta zachowane w antyfonarzach rodziny Piotrkowczyków (cz. I)
    (Towarzystwo Naukowe KUL, Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2016) Bodzioch, Beata
    Obecnie znane są trzy wersje Officium Gratiarum actionis pro victoria ex Turcis obtenta. Dwie pierwsze to anonimowe formularze (1624, 1624-1628), które określić można jako nabożeństwa ku czci świętych patronów polskich. Jak dotąd nic nie wiadomo o ich opracowaniach muzycznych. Formularz trzeci (1628) ułożono w duchu podziękowania za zwycięstwo pod Chocimiem (1621). Jego twórcy, Jan Fox i Sebastian Nuceryn, bez wątpienia znali dawniejsze teksty, żaden z nich jednak nie wszedł do ostatecznej wersji oficjum. Do wersji tej skomponowano melodie zachowane w czwartym wydaniu antyfonarza Andrzeja Piotrkowczyka (1645). Formularz Foxa-Nuceryna funkcjonował do 1961 r.
  • Item
    Officium gratiarum actionis pro victoria ex turcis obtenta zachowane w antyfonarzach rodziny Piotrkowczyków (cz. II – melodie)
    (Towarzystwo Naukowe KUL, Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2018) Bodzioch, Beata
    Melodie "Officium gratiarum actionis pro victoria ex Turcis obtenta anno 1621" opublikowano w ostatniej edycji tzw. antyfonarza Piotrkowczyka (1645), nie wiadomo, kto jest ich autorem. Kompozycje (12 antyfon, 2 responsoria, 1 hymn) nie są jednolite stylistycznie. W grupie 15. melodii odnajdujemy elementy klasycznego chorału gregoriańskiego, stylu neogreriańskiego oraz stylu pseudogregoriańskiego. Całość odpowiada estetyce epoki późnego średniowiecza i kończy etap polskiej twórczości monodycznej do łacińskich tekstów "proprium sanctorum".
  • Item
    Polskie pieśni nabożne w kancjonałach kościelnych oraz ich znaczenie w kształtowaniu współczesnego repertuaru liturgicznego
    (Stowarzyszenie Polskich Muzyków Kościelnych, 2015) Bodzioch, Beata
    The term “church hymnal” is applied in the text in only one meaning, denoting a group of books with Cantionale ecclesiasticum in the title used during liturgical ceremonies in the lands of the Polish nation in the 19th and the first half of the 20th Century. The name “hymnal” (Polish “kancjonał”) is an abbreviated Polish version of the Latin title. Of note, Cantionale ecclesiasticum turned out to be a characteristic name, not found in any other European country. The author of the first edition of Cantionale ecclesiasticum, published in Warsaw, in 1822, was Rev. P. Rzymski (1784-1869). The most recent edition (by Rev. G. Mizgalski) is from 1954. The hymnals by Rev. J. Surzyński are considered the best. The repertoire of Cantionale ecclesiasticum consists of ca. 1000 Latin songs and ca. 160 Polish tunes. Among the latter, a few (for instance, Through your holy, in Polish: Przez Twoje święte) have functioned within specific elements of liturgical celebrations since the Middle Ages. This tradition was abandoned after the Second Vatican Council. In contemporary times, the employed hymnals only contain general church hymns. Indeed, the only proposal put forward of a hymnal referring to the ways of thinking typical for the past, and which is based on Graduale romanum (Sundays, celebrations and holidays have their own hymns sung only once a year), was that by Rev. S. Ziemiański (1966). However, the notion has gone unnoticed. After 50 years of liturgical experience, I consider it vital to return to the idea.
  • Item
    Przeobrażenia tekstowe w pieśniach adwentowych i bożonarodzeniowych zamieszczonych w Śpiewniku kościelnym M.M. Mioduszewskiego (1838) oraz w Śpiewniku kościelnym J. Siedleckiego (2015)
    (Towarzystwo Naukowe KUL, Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2020) Bodzioch, Beata
    Podjęte badania komparatystyczne dotyczą repertuaru pieśni adwentowych i kolęd zawartego w dwóch wybranych śpiewnikach. W ciągu niemal 200 lat dokonano w pieśniach wielu zmian tekstowych. Obejmują one zmianę szyku, wymianę wielu słów na inne, zastępowanie nowym brzmieniem całych zwrotów i wersów oraz korekty w liczbie zwrotek. Zauważa się przede wszystkim tendencje do uwspółcześniania tekstów dawnych i redukcję strof. Zachodzące procesy nie są wynikiem naturalnej ewolucji języka, ale rezultatem ingerencji pojedynczych osób. Z wieloma skutkami zaistniałych interwencji trudno się zgodzić. Skalę przeobrażeń wybranej grupy pieśni i wiążące wnioski można będzie w sposób pełniejszy określić dopiero po przeprowadzeniu studiów porównawczych dotyczących melodyki i rytmiki pieśni.
  • Item
    Z terminologii badań nad polską tradycją liturgiczno-muzyczną
    (Wydawnictwo Muzyczne Polihymnia, Instytut Muzykologii KUL, 2014) Bodzioch, Beata
    The term “the Polish tradition” does not have to mean that the rituals are performed in the Polish language. Some of the customs and rituals originated in the west of Europe and became so coalescent with the religious life of Polish people that we can easily call them Polish. The term “custom” is broader than “ritual”. There is one custom; rituals can differ from one another. The superior category for them is “tradition”. It has two parts: subject (what is being preached) and executive (how it is preached). A tradition consists of customs practised by means of rituals, the details of which might differ from one another. Polish liturgical and musical books fall into that category. Having examined the chosen groups we stated that they represent one liturgical and musical tradition which lasted from the beginning of Christianity in Poland to the first half of the 20th Century. Developed in the Middle Ages, the tradition was preserved in Piotrkowczyk’s prints (17th Century) and then adopted/taken by the editors of Cantionale Ecclesiasticum (1822-1954). The tradition was abruptly interrupted after the Second Vatican Council (1962-1965).